Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Ingatlah, ya TUHAN, apa yang terjadi atas kami, pandanglah dan lihatlah akan kehinaan kami.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Milik pusaka kami beralih kepada orang lain, rumah-rumah kami kepada orang asing.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Kami menjadi anak yatim, tak punya bapa, dan ibu kami seperti janda.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Air kami kami minum dengan membayar, kami mendapat kayu dengan bayaran.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Kami dikejar dekat-dekat, kami lelah, bagi kami tak ada istirahat.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Kami mengulurkan tangan kepada Mesir, dan kepada Asyur untuk menjadi kenyang dengan roti.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Bapak-bapak kami berbuat dosa, mereka tak ada lagi, dan kami yang menanggung kedurjanaan mereka.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Pelayan-pelayan memerintah atas kami; yang melepaskan kami dari tangan mereka tak ada.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Dengan bahaya maut karena serangan pedang di padang gurun, kami harus mengambil makanan kami.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Kulit kami membara laksana perapian, karena nyerinya kelaparan.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Mereka memperkosa wanita-wanita di Sion dan gadis-gadis di kota-kota Yehuda.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Pemimpin-pemimpin digantung oleh tangan mereka, para tua-tua tidak dihormati.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Pemuda-pemuda harus memikul batu kilangan, anak-anak terjatuh karena beratnya pikulan kayu.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Para tua-tua tidak berkumpul lagi di pintu gerbang, para teruna berhenti main kecapi.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Lenyaplah kegirangan hati kami, tari-tarian kami berubah menjadi perkabungan.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Mahkota telah jatuh dari kepala kami. Wahai kami, karena kami telah berbuat dosa!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Karena inilah hati kami sakit, karena inilah mata kami jadi kabur:

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

karena bukit Sion yang tandus, di mana anjing-anjing hutan berkeliaran.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Engkau, ya TUHAN, bertakhta selama-lamanya, takhta-Mu tetap dari masa ke masa!

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Mengapa Engkau melupakan kami selama-lamanya, meninggalkan kami demikian lama?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Bawalah kami kembali kepada-Mu, ya TUHAN, maka kami akan kembali, baharuilah hari-hari kami seperti dahulu kala!

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Atau, apa Engkau sudah membuang kami sama sekali? Sangat murkakah Engkau terhadap kami?