Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Emlékezzél meg, mi lett velünk, tekintsd és nézd gyalázatunkat!

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Birtokunk átszállt idegenekre, házaink külföldiekre.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Árvák lettünk, apátlanok, anyáink mintegy özvegyek.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Vizünket pénzért ittuk, fát díjon szerzünk.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Nyakunkon üldöztek minket, elfáradtunk, nem adatott pihennünk.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Egyiptomnak adtunk kezet, Assúrnak, hogy jóllakjunk kenyérrel.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Atyáink vétkeztek és nincsenek, mi pedig bűneiket hordoztuk.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Szolgák uralkodnak rajtunk, nincs ki kezökből kiszabadítana.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Lelkünk árán szerezzük kenyerünket a pusztának kardja miatt.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Bőrünk megfeketélett mint a kemencze az éhség forrósága miatt.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Asszonyokat bántalmaztak Cziónban, hajadonokat Jehúda városaiban.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Vezérek akasztattak fel kezük által, vének arcza nem tiszteltetett.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Ifjak malmot hordtak és fiuk a fában botlottak meg.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Vének eltüntek a kapuból, ifjak az ő daluktól.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Eltünt szivünk vigalma, gyászra fordult körtánczunk.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Leesett fejünk koronája, oh jaj nekünk, hogy vétkeztünk.

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Ezért lett sínylővé a szivünk, ezek miatt sötétültek el szemeink:

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Czión hegyéért, hogy elpusztult, rókák kószálnak rajta.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Te, Örökkévaló, székelsz örökre, trónod nemzedékre meg nemzedékre.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Miért felejtesz el bennünket mindig, elhagysz minket hosszú időkre?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Téríts bennünket magadhoz, hogy megtérjünk, újítsd meg napjainkat mint hajdanta.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Avagy végkép elvetettél minket, olyannyira haragudtál ránk!