Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Gedenke, HERR, dessen, was uns widerfahren ist! Blicke her und sieh unsere Schmach!

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Unser Erbbesitz ist an Fremde übergegangen, unsere Häuser an Ausländer.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Waisen sind wir geworden, vaterlos, unsere Mütter sind wie Witwen.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Unser Wasser trinken wir um Geld, nur gegen Zahlung erhalten wir unser eignes Holz.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Unsere Verfolger sitzen uns auf dem Nacken, und sind wir ermattet, gönnt man uns keine Ruhe.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Den Ägyptern haben wir die Hand gereicht und den Assyrern, um uns satt zu essen. –

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Unsere Väter, die gesündigt haben, sind nicht mehr: wir müssen ihre Verschuldungen büßen.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Knechte herrschen über uns: niemand entreißt uns ihrer Hand.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Mit Lebensgefahr schaffen wir unser Brot herein, in Angst vor dem Schwert der Wüstenbewohner.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Unsere Haut glüht wie ein Ofen von der Fieberglut des Hungers.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Ehefrauen haben sie in Zion geschändet, Jungfrauen in den Städten Judas.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Fürsten sind von ihrer Hand gehenkt worden, das Ansehn der Ältesten wird nicht geachtet.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Jünglinge müssen die Handmühle schleppen, und Knaben wanken unter Lasten von Holz.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Die Alten bleiben fern vom Stadttor, die Jungen von ihrem Saitenspiel.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Geschwunden ist die Freude unsers Herzens, unser Reigentanz hat sich in Trauer verwandelt.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Die Krone ist uns vom Haupt gefallen: wehe uns, daß wir gesündigt haben!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Darob ist unser Herz krank geworden, darüber sind unsere Augen umdüstert:

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

über den Zionsberg, der verödet daliegt, auf dem die Füchse ihr Wesen treiben.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Du aber, HERR, thronst in Ewigkeit, dein Herrscherstuhl steht fest von Geschlecht zu Geschlecht.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Warum willst du uns vergessen für immer, uns verlassen lebenslang?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Führe uns, HERR, zu dir zurück, daß wir umkehren! Laß unsere Tage erneuert werden wie vor alters!

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Oder hast du uns gänzlich verworfen? Zürnst du uns unversöhnlich?