Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Gedenke, Jahwe, was uns widerfahren; schau her und sieh unsere Schmach!

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Unser Erbbesitz ist Fremden zugefallen, unsere Häuser Ausländern.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Wir sind Waisen geworden, vaterlos, unsere Mütter zu Witwen.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Unser Wasser trinken wir um Geld, unser Holz bekommen wir nur gegen Zahlung.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Unsere Verfolger sitzen uns auf dem Nacken; sind wir ermattet, gönnt man uns keine Ruhe.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Ägypten reichten wir die Hand, Assur, um satt zu werden.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

unsere Väter fehlten; sie sind nicht mehr, und wir tragen ihre Verschuldungen.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Knechte herrschen über uns; niemand entreißt uns ihrer Hand.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Mit Gefahr unseres Lebens holen wir unser Brot voller Angst vor dem Schwert und der Pest.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Unsere Haut ist geschwärzt wie ein Ofen, von den Gluten des Hungers.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Frauen in Zion haben sie geschändet, Jungfrauen in den Städten Judas.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Fürsten wurden durch ihre Hand gehenkt, der Vornehmen Ansehn für nichts geachtet.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Jünglinge nahmen sie zum Mahlen, und Knaben strauchelten unter der Last von Holz.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Verschwunden sind die Greise am Thor, das Saitenspiel der Jünglinge.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Geschwunden ist unseres Herzens Freude; in Klage ist unser Reigen verwandelt.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Die Krone ist uns vom Haupte gefallen: wehe uns, daß wir gesündigt haben!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Darüber ist unser Herz siech geworden, darob unsere Augen trübe,

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

über den Zionsberg, der verwüstet ist, auf dem sich Füchse tummeln.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Du, Jahwe, thronst auf ewig, dein Stuhl steht von Geschlecht zu Geschlecht.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Warum willst du uns für immer vergessen, uns lebenslang verlassen?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Bekehre uns zu dir, Jahwe, so kehren wir um; erneuere unsere Tage, wie vor Alters!

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Oder hast du uns ganz verworfen, bist überaus auf uns erzürnt?