Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Gedenke, Herr, was uns geschehen! Blick her! Sieh unsere Schmach!

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Fremden ist unser Erbteil zugefallen und unsere Häuser Ausländern.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Wir wurden wie die Waisen vaterlos und unsere Mütter wie die Witwen.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Wir trinken unser eigen Wasser nur um Geld, bekommen unser eigen Holz nur um Bezahlung.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Auf unsern Nacken lastet ein gewaltig Joch, und sind wir matt, gönnt man uns keine Ruhe.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Ägypten reichten wir die Hand, um satt zu werden, Assur.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Gesündigt haben unsere Väter; doch sie sind nicht mehr. Wir tragen ihr Verschulden.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Jetzt herrschen Sklaven über uns, und ihrer Hand entreißt uns keiner.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Wir holen in der Wüste unser Brot mit Einsatz unsres Lebens vor dem Schwerte.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Uns sind gedünstet wie im Ofen die Glieder von den Hungersgluten.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

In Sion haben sie die Ehefraun geschändet und Jungfrauen in Judas Städten.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Gehenkt durch ihre Hand die Fürsten, der Greise Ansehen für nichts geachtet.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Die jungen Männer schleppten Lasten, und Knaben wankten unter Holzbündeln.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Verschwunden sind die Greise aus dem Tore und Jünglinge aus ihrer Schule.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Geschwunden ist die Freude unsres Herzens, in Klage unser Reigen umgewandelt.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Die Krone ist vom Haupte uns gefallen. Weh uns, daß wir gesündigt haben!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Deshalb ward unser Herz so krank, deshalb so trübe unser Auge

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

des wüsten Sionsberges wegen, auf dem sich Füchse tummeln.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Du bist, o Herr, in Ewigkeit; Dein Thron steht von Geschlechte zu Geschlecht.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Warum willst Du uns immerdar vergessen, uns lebenslang verlassen?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Bekehr uns, Herr, zu Dir! Wir kehren um. Erneure unsere Tage wie vor alters!

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Denn wolltest Du uns ganz verwerfen, dann gingest Du in Deinem Zorne gegen uns zu weit.