Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Gedenke [Das fünfte Lied besteht aus zweizeiligen Strophen, welche bloß ihrer Zahl nach den Buchstaben des Alphabets entsprechen, ] Jehova, dessen, was uns geschehen! schaue her und sieh unsere Schmach!

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Unser Erbteil ist Fremden zugefallen, unsere Häuser Ausländern.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Wir sind Waisen, ohne Vater; unsere Mütter sind wie Witwen.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Unser Wasser trinken wir um Geld, unser Holz bekommen wir gegen Zahlung.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Unsere Verfolger sind uns auf dem Nacken; wir ermatten, man läßt uns keine Ruhe.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Ägypten reichen wir die Hand [d. h. unterwerfen wir uns, ] und Assyrien, um mit Brot gesättigt zu werden.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Unsere Väter haben gesündigt, sie sind nicht mehr; wir, wir tragen ihre Missetaten.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Knechte herrschen über uns; da ist niemand, der uns aus ihrer Hand reiße.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Wir holen unser Brot mit Gefahr unseres Lebens, wegen des Schwertes der Wüste.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Vor den Gluten des Hungers brennt unsere Haut wie ein Ofen.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Sie haben Weiber geschwächt in Zion, Jungfrauen in den Städten Judas.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Fürsten sind durch ihre Hand aufgehängt, das Angesicht der Alten wird nicht geehrt.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Jünglinge tragen die Handmühle, und Knaben straucheln unter dem Holze.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Die Alten bleiben fern [Eig. feiern] vom Tore, die Jünglinge von ihrem Saitenspiel.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Die Freude unseres Herzens hat aufgehört, in Trauer ist unser Reigen verwandelt.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Gefallen ist die Krone unseres Hauptes. Wehe uns! denn wir haben gesündigt.

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Darum ist unser Herz siech geworden, um dieser Dinge willen sind unsere Augen verdunkelt:

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Wegen des Berges Zion, der verwüstet ist; Füchse streifen auf ihm umher.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Du, Jehova, thronst in Ewigkeit; dein Thron ist von Geschlecht zu Geschlecht.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Warum willst du uns für immer vergessen, uns verlassen auf immerdar [W. auf Länge der Tage?]

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Jehova, bringe uns zu dir zurück, daß wir umkehren; erneuere unsere Tage wie vor alters!

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Oder solltest du uns gänzlich verworfen haben, gar zu sehr auf uns zürnen?