Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Remember, O Lord, what hath occurred to us, look down, and behold our disgrace.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Our inheritance is turned over to strangers, our houses to aliens.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Orphans are we become, and [we are] without a father, our mothers are like widows.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Our water have we drunk for money: our wood cometh to us for a purchase price.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Up to our necks are we pursued: we are fatigued, and no rest is allowed us.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

To Egypt do we stretch out our hand, to Asshur, to be satisfied with bread.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Our fathers have sinned, and are no more; but we have indeed to bear their iniquities.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Servants rule over us: no one delivereth us out of their hand.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

At the peril of our life must we bring home our bread, because of the sword of the wilderness.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Our skin gloweth like an oven, because of the heat of famine.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Women have they ravished in Zion, virgins, in the cities of Judah.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Princes were hanged up by their hand: the faces of elders were not honored.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Young men they bore to the mill, and boys stumbled under the wood.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

The elders have ceased from the gate, young men, from their singing.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Ceased hath the joy of our heart: our dance is changed into mourning.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Fallen is the crown of our head: woe to us, for we have sinned.

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Because of this is our heart made sick; for these things are our eyes dimmed;

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Because of the mount of Zion which is wasted, foxes walk about on it.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

O thou, Lord, wilt truly abide for ever, thy throne existeth throughout all generations.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Wherefore wilt thou forget us for ever! wilt thou forsake us for so long a time?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Cause us to return, O Lord, unto thee, and we will return: renew our days as of old.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

For wouldst thou entirely reject us, be wroth with us to the uttermost?