Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Herre! kom i Hu, hvad der er sket os; sku ned og se vor Forhaanelse!

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Vor Arv er gaaet over til fremmede, vore Huse til Udlændinge.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Vi ere blevne faderløse, uden Fader, vore Mødre ere som Enker.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Vandet, vi drikke, købe vi for Penge; vort Brænde kommer til os for Betaling.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Man er os paa Halsen, vi forfølges; vi blive trætte og faa ikke Hvile.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Vi have rakt Haanden imod Ægypten, imod Assyrien for at mættes af Brød.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Vore Fædre have syndet, de ere ikke mere, og vi bære deres Misgerninger.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Trælle herske over os; der er ingen, som frier af deres Haand.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Vi hente vort Brød med Fare for vort Liv, formedelst Sværdet i Ørken.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Vor Hud er forbrændt som en Ovn, af Hungerens Glød.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

De krænke Kvinderne i Zion, Jomfruerne i Judas Stæder.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Fyrster ere hængte af deres Haand, Oldingers Person bliver ikke æret.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Unge Karle maatte tage fat paa Kværnen, og Drenge segnede under Byrden af Ved.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

De Ældste have hørt op med at sidde i Porten, de unge Karle med deres Strengeleg.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Vort Hjertes Glæde er hørt op, vor Dans er vendt om til Sorrig.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Vort Hoveds Krone er affalden; o ve os! thi vi have syndet.

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Derfor er vort Hjerte sygt, derfor ere vore Øjne formørkede:

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

For Zions Bjergs Skyld, som er øde, Ræve løbe derpaa.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Du, Herre! du bliver evindelig, din Trone fra Slægt til Slægt.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Hvorfor vil du glemme os evindelig? forlade os saa lang en Tid?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Herre! før os tilbage til dig, saa ville vi vende tilbage, forny vore Dage som i fordums Tid!

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Thi mon du aldeles har forkastet os? mon du er saa saare vred paa os?