Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Aw Angraeng, kaicae nuiah kapha hmuen to poek ah; ka tongh o ih kasae thuihaih hae khen ah loe, poek ah.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Kaicae ih qawk loe minawk ban ah phak boih boeh, kaicae ih imnawk doeh prae kalah kaminawk ban ah phak boih boeh.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Kaicae loe naqah hoi ampa tawn ai kami ah ni ka oh o boeh, kam nonawk doeh lamhmai ah oh o boeh.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Naek hanah tui to ka qan o moe, tik hanah thing to ka qan o boeh.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Kaicae loe anghak ai ah tok ka sak o, hmuen phawh loiah kaicae ih tahnong loe kong thai ai boeh.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Caaknaek khawt buh ka hak o thai hanah, Izip hoi Assyria kaminawk khaeah kang paek o.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Kaicae ampanawk loe zae o moe, om o ai boeh; nihcae zaehaih to ka zok o boeh.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Misongnawk mah kaicae to uk boeh, nihcae ban thung hoi loisak kami to om ai.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Zit kaom praezaek ih sumsen pongah, kaicae loe duekhaih hoi hinghaih salakah takaw to ka pakrong o.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Zok amthlam loiah kaicae ih nganhin doeh omthuh baktiah amnum boeh.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Nihcae mah Zion ih nongpatanawk hoi Judah ih tanglanawk to zae o haih.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Angraengnawk to angmacae ban hoiah bangh o moe, kacoehtanawk to azat thok ah a sak o.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Cang kaeh hanah thendoengnawk to naeh o, nawktanawk to thing aput o sak.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

To khongkha thungah kacoehtanawk akun o sak ai, thendoengnawk doeh katoeng kruek o ai boeh.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Palung anghoehaih azaem ving boeh pongah, hnawhaih doeh palungsethaih ah angcoeng lat boeh.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Kaicae lu ih angraeng lumuek loe krak ving boeh; ka zae o boeh pongah khosak ka bing o boeh!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

To pongah kaicae ih palungthin loe zai sut boeh; hae hmuennawk pongah kaicae ih mik amtueng ai boeh.

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Kami angqai krangah kaom, Zion mae loe tasuinawk mah paqaih o haih boeh.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Aw Angraeng, nang loe dungzan ah na cak poe; na angraeng tangkhang loe adung boih khoek to cak poe.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Tipongah kaicae nang pahnet poe moe, atue kasawk ah nang pahnawt ving loe?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Aw Angraeng, kaicae hae nangmah khaeah amlaemsak ah; to tih nahaeloe kam laem o let tih; kaicae ih atuenawk loe canghnii ih atue baktiah omsak let ah.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Toe kaicae hae nang pahnawt zuep ai moe, palung nang phui thuih hmoek ai nahaeloe, na pathawk let rae ah.