Vajtimet 3
1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
