Vajtimet 3
1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.
RAB'bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.
2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.
Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.
3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.
Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.
4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.
Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.
Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.
6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.
Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.
7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.
Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.
8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.
Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.
9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.
Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.
10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.
Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.
11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.
Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.
12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.
Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.
13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.
Oklarını böbreklerime sapladı.
14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.
Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.
15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.
Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.
16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.
Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.
17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.
Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.
18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.
Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB'den umudum kesildi.”
19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.
Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!
20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.
Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.
21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.
Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:
22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.
RAB'bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;
23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.
Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.
24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.
“Benim payıma düşen RAB'dir” diyor canım, “Bu yüzden O'na umut bağlıyorum.”
25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.
RAB kendisini bekleyenler, O'nu arayan canlar için iyidir.
26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.
RAB'bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.
27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.
İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.
28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.
RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;
29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.
Umudunu kesmeden yere kapanmalı,
30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.
Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;
31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;
Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.
32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,
Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;
33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.
Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.
34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,
Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,
35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,
Yüceler Yücesi'nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,
36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?
Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.
37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?
Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?
38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?
İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi'nin ağzından çıkmıyor mu?
39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?
İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?
40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.
Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB'be dönelim.
41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.
Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı'ya açalım:
42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.
“Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.
43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.
Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.
44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.
Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.
45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.
Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.
46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.
Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.
47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.
Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”
48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.
Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.
49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,
Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,
50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.
RAB göklerden bakıp görünceye dek.
51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.
Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.
52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.
Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.
53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.
Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.
54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.
Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.
55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.
Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;
56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.
Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.
57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”
Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.
58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.
Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.
59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!
Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.
60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.
Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.
61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,
Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.
62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.
63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.
Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.
64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.
Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.
65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.
İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.
66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.
Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.
