Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Yo soy un hombre que vio aflicción en la vara de su enojo.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Guióme, y me llevó en tinieblas, mas no en luz.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

Ciertamente contra mí volvió, y revolvió su mano todo el día.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Hizo envejecer mi carne y mi piel: quebrantó mis huesos.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Edificó contra mí, y cercó me de tóxico, y de trabajo.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

Asentóme en oscuridades como los muertos para siempre.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Cercóme de seto, y no saldré: agravó mis grillos.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

Aun cuando clamé, y di voces, cerró mi oración.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Cercó de seto mis caminos a piedra tajada: torció mis senderos.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Oso que asecha fue para mí, león en escondrijos.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Torció mis caminos, y despedazóme: tornóme asolado.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Su arco entesó, y púsome como blanco a la saeta.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

Hizo entrar en mis riñones la saetas de su aljaba.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Fui escarnio a todo mi pueblo, canción de ellos todos los días.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Hartóme de amarguras, embriagóme de ajenjos.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

Quebróme los dientes con cascajo, cubrióme de ceniza.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Y mi alma se alejó de la paz, olvidéme del bien.

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

Y dije: Pereció mi fortaleza, y mi esperanza de Jehová.

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

Acuérdate de mi aflicción, y de mi abatimiento, del ajenjo, y de la hiel.

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

Acordándose se acordará, porque mi alma es humillada en mí.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

Esto reduciré a mi corazón; por tanto esperaré.

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

Misericordias de Jehová son, que no somos consumidos; porque sus misericordias nunca desfallecieron.

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

Nuevas cada mañana: grande es tu fe.

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

Mi parte es Jehová, dijo mi alma: por tanto a él esperaré.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

Bueno es Jehová a los que en él esperan, al alma que le buscare.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Bueno es esperar callando en la salud de Jehová.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Bueno es al varón, si llevare el yugo desde su mocedad.

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Asentarse ha solo, y callará; porque llevó sobre sí.

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

Pondrá su boca en el polvo, si quizá habrá esperanza.

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Dará la mejilla al que le hiriere: hartarse ha de afrenta.

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Porque el Señor no desechará para siempre.

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

Antes si afligiere, también se compadecerá según la multitud de sus misericordias.

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

Porque no aflige, ni congoja de su corazón a los hijos de los hombres.

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

Para desmenuzar debajo de sus pies todos los encarcelados de la tierra;

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

Para hacer apartar el derecho del hombre delante de la presencia del Altísimo;

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

Para trastornar al hombre en su causa, el Señor no lo sabe.

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

¿Quién será pues aquel que diga, que vino algo que el Señor no mandó?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

¿De la boca del Altísimo no saldrá malo ni bueno?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

¿Por qué pues tiene dolor el hombre viviente, el hombre en su pecado?

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Escudriñemos nuestros caminos, y busquemos, y volvámonos a Jehová.

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

Levantemos nuestros corazones con las manos a Dios en los cielos.

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Nosotros habemos rebelado, y fuimos desleales: por tanto tú no perdonaste.

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Tendiste la ira, y perseguístenos; mataste, no perdonaste.

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Cubrístete de nube, porque no pasase la oración.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Raedura y abominación nos tornaste en medio de los pueblos.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Todos nuestros enemigos abrieron sobre nosotros su boca.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Temor, y lazo fue a nosotros, asolamiento, y quebrantamiento.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

Ríos de aguas echan mis ojos por el quebrantamiento de la hija de mi pueblo.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

Mis ojos destilan, y no cesan; porque no hay relajación,

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

Hasta que Jehová mire, y vea desde los cielos.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

Mis ojos contristaron a mi alma por todas las hijas de mi ciudad.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Cazando me cazarón mis enemigos como a ave, sin porqué.

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

Ataron mi vida en mazmorra, y pusieron piedra sobre mí.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

Aguas vinieron de avenida sobre mi cabeza: yo dije: Muerto soy.

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

Invoqué tu nombre, o! Jehová, desde la cárcel profunda.

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Oíste mi voz: no escondas tu oído a mi clamor, para que yo respire.

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Acercástete el día que te invoqué: dijiste: No temas.

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

Pleiteaste, Señor, la causa de mi alma, redimiste mi vida.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

Tú has visto, o! Jehová, mi sin razón: pleitea mi causa.

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Tú has visto, toda su venganza, todos sus pensamientos contra mí.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Tu has oído la afrenta de ellos, o! Jehová, todos sus pensamientos contra mí:

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

Los dichos de los que se levantaron contra mí, y su pensamiento contra mí siempre.

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Su sentarse, y su levantarse mira: yo soy su canción.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

Págales paga, o! Jehová, según la obra de sus manos.

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Dáles ansia de corazón, dáles tu maldición.

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Persíguelos en furor, y quebrántalos de debajo de los cielos, o! Jehová.