Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Soy el hombre que ha experimentado el sufrimiento bajo la vara de la ira de Dios.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Me ha alejado, obligándome a caminar en las tinieblas en lugar de la luz.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

De hechome golpea una y otra vez todo el día.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Me ha desgastado; me ha hecho pedazos.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Me ha asediado, rodeándome de amargura y miseria.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

Me ha obligado a vivir en las tinieblas, como los muertos desde hace tiempo.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Ha levantado un muro a mi alrededor para que no pueda escapar; me ha atado con pesadas cadenas.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

Aunque siga clamando por ayuda, se niega a escuchar mi oración.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Ha puesto piedras en mi camino y me envía por senderos torcidos.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Es un oso que me acecha, un león escondido listo para atacar,

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Me arrastró de mi camino y me hizo pedazos, dejándome indefenso.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Cargó su arco con una flecha y me usó como blanco,

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

Me disparó en los riñones con sus flechas.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Ahora todos se ríen de mí, cantando canciones que se burlan de mí todo el día.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Me ha llenado de amargura; me ha llenado de amargo ajenjo.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

Me ha roto los dientes con arenilla; me ha pisoteado en el polvo.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Me ha arrancado la paz; he olvidado todo lo bueno de la vida.

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

Por eso digo: Mi expectativa de una larga vida ha desaparecido, junto con todo lo que esperaba del Señor.

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

No olvides todo lo que he sufrido en mi agonía, tan amargo como el ajenjo y el veneno.

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

Ciertamente no lo he olvidado. Lo recuerdo demasiado bien, por eso me hundo en la depresión.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

Pero aún tengo esperanza cuando pienso en esto:

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

Es por el amor fiel del Señor que nuestras vidas no están destruidas, pues con sus actos de misericordia nunca nos abandona.

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

Él los renueva cada mañana. ¡Qué maravillosamente fiel eres, Señor!

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

El Señor es todo lo que necesito, me digo a mí mismo: Pondré mi esperanza en él.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

El Señor es bueno con los que confían en él, con cualquiera que lo siga.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Es bueno esperar tranquilamente la salvación del Señor.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Es bueno que el ser humano aprenda a soportar con paciencia la disciplina mientras es joven.

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Debe sentarse solos en silencio, porque es Dios quien lo ha disciplinado.

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

Debe inclinarse con el rostro hacia el suelo, porque aún puede haber esperanza.

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Debe poner la mejilla a quien quiera abofetearlos; debe aceptar los insultos de los demás.

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Porque el Señor no nos abandonará para siempre.

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

Aunque nos venga la tristeza, él nos muestra misericordia porque su amor fiel es muy grande.

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

Porque no quiere herir ni causarle dolor a ninguno.

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

Ya sea que alguien maltrate a todos los prisioneros de la tierra

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

Ole niegue a alguien sus derechos mientras el Altísimo lo ve,

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

O sea que alguien engañe a otro en su caso legal, estas son cosas el Señor noaprueba.

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

¿Quién habló y llegó a existir? ¿No fue el Señor quien lo ordenó?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

Cuando el Altísimo habla puede ser para un desastre o para una bendición.

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

¿Por qué habría de quejarse un ser humano de las consecuencias de sus pecados?

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Debemos mirarnos a nosotros mismos, examinar nuestros actos y volver al Señor.

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

No nos limitemos a levantar la mano a Dios hacia el cielo, sino nuestra mente también, y digamos:

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

“Nosotros somos pecadores; nosotros somos rebeldes ¡y tú no nos has perdonado!”

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Te has envuelto en ira y nos has perseguido, matándonos sin piedad. Has destruido sin piedad.

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Te has envuelto en una nube que ninguna oración puede penetrar.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Nos has convertido en residuos y desechos para las naciones de alrededor.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Todos nuestros enemigos abren la boca para criticarnos.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Estamos aterrorizados y atrapados, devastados y destruidos.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

Las lágrimas brotan de mis ojos por la muerte de mi pueblo.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

Mis ojos rebosan de lágrimas todo el tiempo. No se detendrán

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

Hasta que el Señor mire desde el cielo y vea lo que pasa.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

Lo que he visto me atormenta por lo que ha sucedido a todas las mujeres de mi ciudad.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Sin razón alguna mis enemigos me atraparon como a un pájaro.

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

Intentaron matarme arrojándome a un pozo y tirándome piedras.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

El agua me inundó hastala cabeza, y pensé que moriría.

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

Desde lo más profundo de la fosa te llamé, Señor.

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Tú me oíste cuando oré: “Por favor, no ignores mi grito de auxilio”.

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Viniste a mí cuando te llamé, y me dijiste: “¡No tengas miedo!”

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

¡Has tomado mi caso y me has defendido; has salvado mi vida!

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

Señor, tú has visto las injusticias que se han cometido contra mí; ¡Defiéndeme, por favor!

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Has observado lo vengativos que son y las veces que han conspirado contra mí.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Señor, tú has oído cómo me han insultado y lo que han tramado contra mí,

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

¡Cómo mis enemigos hablan contra mí y se quejan de mí todo el tiempo!

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

¡Mira! Ya sea que estén sentados o de pie, siguen burlándose de mí en sus canciones.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

¡Págales como se merecen, Señor, por todo lo que han hecho!

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Dales algo para que sus mentes queden cubiertas! ¡Que tu maldición caiga sobre ellos!

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Persíguelos en tu cólera, Señor, y deshazte de ellos de la tierra!