Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Ја сам човек који видех муку од прута гнева Његовог.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Одведе ме и оправи ме у таму, а не на видело.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

Само се на ме обраћа, обраћа руку своју по вас дан.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Учини, те ми остаре тело и кожа, потре кости моје.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Зазида ме, и опточи ме жучју и муком.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

Посади ме у таму као умрле одавна.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Огради ме да не изађем, и метну на ме тешке окове.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

Кад вичем и вапим, одбија молитву моју.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Загради путеве моје тесаним каменом, и преврати стазе моје.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Поста ми као медвед у заседи, као лав у потаји.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Помете путеве моје, и раздре ме, и уништи ме.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Натеже лук свој, и метну ме стрели за белегу.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

Устрели ме у бубреге стрелама из тула свог.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Постах подсмех свему народу свом и песма њихова по вас дан.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Насити ме горчином, опоји ме пеленом.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

Поломи ми зубе камењем, ували ме у пепео.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Удаљио си душу моју од мира, заборавих добро.

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

И рекох: Пропаде сила моја и надање моје од Господа.

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

Опомени се муке моје и јада мог, пелена и жучи.

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

Душа се моја опомиње без престанка, и поништила се у мени.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

Али ово напомињем срцу свом, те се надам:

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

Милост је Господња што не изгибосмо сасвим, јер милосрђа Његовог није нестало.

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

Понавља се свако јутро; велика је вера твоја.

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

Господ је део мој, говори душа моја; зато ћу се у Њега уздати.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

Добар је Господ онима који га чекају, души, која га тражи.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Добро је мирно чекати спасење Господње.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Добро је човеку носити јарам за младости своје.

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Сам ће седети и ћутати, јер Бог метну бреме на њ.

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

Метнуће уста своја у прах, еда би било надања.

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Подметнуће образ свој ономе који га бије, биће сит срамоте.

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Јер Господ не одбацује за свагда.

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

Јер ако и уцвели, опет ће се и смиловати ради мноштва милости своје.

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

Јер не мучи из срца свог ни цвели синове човечје.

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

Кад газе ногама све сужње на земљи,

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

Кад изврћу правицу човеку пред Вишњим,

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

Кад чине криво човеку у парници његовој, не види ли Господ?

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

Ко је рекао што и збило се, а Господ да није заповедио?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

Не долазе ли и зла и добра из уста Вишњег?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

Зашто се тужи човек жив, човек на кар за грехе своје?

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Претражимо и разгледајмо путе своје, и повратимо се ка Господу.

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

Подигнимо срце своје и руке к Богу на небесима.

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Згрешисмо и непокорни бисмо; Ти не прашташ.

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Обастро си се гневом, и гониш нас, убијаш и не жалиш.

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Обастро си си се облаком да не продре молитва.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Начинио си од нас сметлиште и одмет усред тих народа.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Разваљују уста своја на нас сви непријатељи наши.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Страх и јама задеси нас, пустошење и затирање.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

Потоци теку из очију мојих ради погибли кћери народа мог.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

Очи моје лију сузе без престанка, јер нема одмора,

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

Докле Господ не погледа и не види с неба.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

Око моје мучи ми душу ради свих кћери града мог.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Терају ме једнако као птицу непријатељи моји низашта.

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

Свалише у јаму живот мој и набацаше камење на ме.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

Дође ми вода сврх главе; рекох: Погибох!

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

Призивах име Твоје, Господе, из јаме најдубље.

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Ти чу глас мој; не затискуј уха свог од уздисања мог, од вике моје.

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Приступао си кад Те призивах, и говорио си: Не бој се.

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

Расправљао си, Господе, парбу душе моје, и избављао си живот мој.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

Видиш, Господе, неправду која ми се чини; расправи парбу моју.

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Видиш сву освету њихову, све што ми мисле.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Чујеш руг њихов, Господе, све што ми мисле,

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

Шта говоре они који устају на ме и шта намишљају против мене по вас дан.

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Види, кад седају и кад устају, ја сам им песма.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

Плати им, Господе, по делима руку њихових.

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Подај им упорно срце, проклетство своје.

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Гони их гневом, и истреби их испод небеса Господњих.