Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Jeg er den mann som har sett elendighet under hans vredes ris.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Mig har han ledet og ført i mørke og ikke i lys.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

Bare mot mig vender han atter og atter sin hånd den hele dag.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Han lot mitt kjøtt og min hud fortæres; han knuste mine ben.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Han bygget en mur mot mig og omringet mig med bitterhet og møie.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

På mørke steder lot han mig bo som de for lenge siden døde.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Han murte igjen for mig, så jeg ikke kan komme ut; han gjorde mine lenker tunge.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

Om jeg enn ropte og skrek, lukket han sitt øre for min bønn.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Han tilmurte mine veier med hugne stener, mine stier gjorde han krokete.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

En lurende bjørn var han mot mig, en løve i skjul.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Mine veier gjorde han til avveier, han sønderrev mig og ødela mig.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Han spente sin bue og stilte mig op til mål for sin pil.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

Han lot sitt koggers sønner fare inn i mine nyrer.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Jeg er blitt til latter for alt mitt folk, til en spottesang for dem hele dagen.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Han mettet mig med bitre urter, han gav mig rikelig malurt å drikke.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

Han knuste mine tenner, han gav mig småsten å ete, han trykte mig ned i asken.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Du forkastet mig og tok bort min fred; jeg glemte det som godt er,

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

og jeg sa: Det er forbi med min kraft og mitt håp til Herren.

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

Kom i hu min elendighet og min landflyktighet - malurt og galle!

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

Min sjel kommer det i hu og er nedbøiet i mig.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

Dette vil jeg ta mig til hjerte, derfor vil jeg håpe:

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

Herrens miskunnhet er det at det ikke er forbi med oss; for hans barmhjertighet har ennu ikke ende.

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

Den er ny hver morgen, din trofasthet er stor.

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

Herren er min del, sier min sjel; derfor håper jeg på ham.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

Herren er god mot dem som bier efter ham, mot den sjel som søker ham.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Det er godt at en bier i stillhet efter Herrens frelse.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Det er godt for en mann at han bærer åk i sin ungdom,

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

at han sitter ene og tier, når han legger byrder på ham,

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

at han trykker sin munn i støvet og sier: Kanskje det ennu er håp -

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

at han vender sitt kinn til den som slår ham, lar sig mette med hån.

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

For Herren forkaster ikke til evig tid,

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

men om han bedrøver, så forbarmer han sig igjen efter sin rike miskunnhet;

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

for det er ikke av hjertet han plager eller bedrøver menneskenes barn.

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

Når nogen knuser alle jordens fanger under sine føtter,

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

bøier mannens rett for den Høiestes åsyn

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

eller gjør en mann urett i hans sak - mon Herren ikke ser det?

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

Hvem talte så det skjedde, uten at Herren bød det?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

Er det ikke fra den Høiestes munn både de onde og de gode ting utgår?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

Hvorfor klager et menneske som lever? Enhver klage over sin egen synd!

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

La oss ransake våre veier og granske dem, og la oss vende om til Herren!

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

La oss løfte vårt hjerte og våre hender til Gud i himmelen!

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Vi har syndet og vært gjenstridige; du har ikke tilgitt.

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Du innhyllet dig i vrede og forfulgte oss; du slo ihjel, du sparte ikke.

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Du innhyllet dig i skyer, så ingen bønn trengte igjennem.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Til skarn og utskudd gjorde du oss midt iblandt folkene.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

De spilte op sin munn mot oss alle våre fiender.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Gru og grav er blitt oss til del, ødeleggelse og undergang.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

Bekker av tårer rinner fra mitt øie fordi mitt folks datter er gått under.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

Mitt øie rinner og har ikke ro, det får ingen hvile,

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

før Herrens øie ser ned fra himmelen.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

Mitt øie volder min sjel smerte for alle min stads døtres skyld.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Hårdt jaget de mig som en fugl de som var mine fiender uten årsak.

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

De vilde gjøre ende på mitt liv, de vilde kaste mig i brønnen, og de kastet sten på mig.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

Vannene strømmet over mitt hode; jeg sa: Jeg er fortapt.

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

Jeg påkalte ditt navn, Herre, fra den dypeste brønn.

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Du hørte min røst; lukk ikke ditt øre for mitt rop, men la mig få lindring!

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Du var nær den dag jeg kalte på dig; du sa: Frykt ikke!

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

Herre, du har ført min sjels sak, du har frelst mitt liv.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

Herre, du har sett den urett jeg har lidt; døm i min sak!

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Du har sett all deres hevn, alle deres onde råd mot mig.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Du har hørt deres hån, Herre, alle deres onde råd mot mig,

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

mine motstanderes tale og deres tanker mot mig den hele dag.

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Akt på dem når de sitter, og når de står op! De synger spottesanger om mig.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

Du vil gjøre gjengjeld mot dem, Herre, efter deres henders gjerning.

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Du vil legge et dekke over deres hjerte, din forbannelse vil bli dem til del.

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Du vil forfølge dem i vrede og ødelegge dem, så de ikke mere finnes under Herrens himmel.