Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Es esmu tas vīrs, kas redzējis bēdas caur viņa dusmības rīksti.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Viņš mani vedis un licis iet tumsībā un ne gaismā.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

Tiešām, pret mani Viņš turējis Savu roku arvien atkal cauru dienu.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Manu miesu un manu ādu Viņš darījis vecu, manus kaulus Viņš satriecis.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Viņš pret mani cēlis un ap mani stādījis žulti un rūgtumu.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

Tumsā Viņš mani nolicis, tā kā tos, kas sen miruši.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Viņš mani aizmūrējis, ka es nevaru iziet, Viņš mani licis grūtos pinekļos.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

Un jebšu es saucu un brēcu, tomēr Viņš aizslēdz Savas ausis priekš manas lūgšanas.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Viņš manu ceļu aizmūrējis ar izcirstiem akmeņiem, Viņš manas tekas aizķīlājis.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Viņš ir glūnējis uz mani kā lācis, kā lauva slepenās vietās.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Viņš man no ceļa licis noklīst, Viņš mani saplosījis, Viņš mani postījis.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Viņš savu stopu uzvilcis un mani bultai licis par mērķi.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

Viņš savas bultas iešāvis manās īkstīs.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Es visiem saviem ļaudīm esmu par apsmieklu, viņiem par dziesmiņu cauru dienu.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Viņš mani ēdinājis ar rūgtumiem, Viņš mani dzirdinājis ar vērmelēm.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

Viņš manus zobus ar zvirgzdiem(grants akmeņiem) sagrūdis, Viņš mani aprausis ar pelniem.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Tu manai dvēselei esi atņēmis mieru, man labums jāaizmirst.

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

Tad es sacīju: mana drošība un mana cerība uz To Kungu ir pagalam.

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

Piemini manas bēdas un manu grūtumu, tās vērmeles un to žulti.

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

Pieminēdama to piemin mana dvēsele un zemojās iekš manis.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

To es likšu pie savas sirds, tāpēc es gribu cerēt.

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

Tā Kunga žēlastība to dara, ka mēs vēl neesam pagalam, jo Viņa apžēlošanās ir bez gala.

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

Tā ir ik rītu jauna, Tava uzticība ir ļoti liela.

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

Tas Kungs ir mana daļa, saka mana dvēsele, tādēļ es gribu cerēt uz Viņu.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

Tas Kungs ir labs tiem, kas uz Viņu gaida, tai dvēselei, kas Viņu meklē.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Tā ir laba lieta, klusā garā gaidīt uz Tā Kunga palīdzību.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Tas ir labi cilvēkam, ka viņš jūgu nes savā jaunībā.

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Viņš sēž vientulis un cieš klusu, kad tam nasta uzlikta,

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

Lai krīt uz savu muti pīšļos, - varbūt vēl cerība, -

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Lai padod savu vaigu tam, kas viņu sit, un saņem nievāšanas papilnam.

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Jo Tas Kungs neatmet mūžīgi.

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

Bet Viņš gan apbēdina, un tad Viņš apžēlojās pēc Savas lielās žēlastības.

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

Jo ne no Savas sirds Viņš moka un apbēdina cilvēka bērnus.

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

Kad apakš kājām min visus cietumniekus virs zemes,

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

Kad loka vīra tiesu tā Visuaugstākā priekšā,

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

Kad pārgroza cilvēka tiesu, vai Tas Kungs to neredz?

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

Kas ko sacījis un tas noticis, ko Tas Kungs nav pavēlējis?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

Vai no tā Visuaugstākā mutes nenāk labums un ļaunums?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

Ko tad cilvēks kurn visu savu mūžu? Ikviens lai kurn pret saviem grēkiem.

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Izmeklēsim un pārbaudīsim savus ceļus un atgriezīsimies pie Tā Kunga.

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

Pacelsim savu sirdi un savas rokas uz Dievu debesīs (sacīdami):

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Mēs esam grēkojuši un esam bijuši neklausīgi, tāpēc Tu neesi žēlojis.

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Tu esi ģērbies dusmībā un mūs vajājis, nokāvis un neesi žēlojis.

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Tu ar padebesi esi apsedzies, ka lūgšana nevarēja tikt cauri.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Tu mūs esi licis par mēsliem un īgnumu tautu vidū.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Visi mūsu ienaidnieki atpleš savu muti pret mums.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Bailes un bedre nāk pār mums, nelaime un posts.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

Manas acis plūst kā ūdens upes manas tautas meitas posta dēļ.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

Manas acis plūst un nevar stāties, mitēšanās nav,

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

Tiekams Tas Kungs no debesīm skatīsies un ņems vērā.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

Mana acs dara grūti manai dvēselei visu manas pilsētas meitu dēļ.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Mani ienaidnieki vajāt mani vajājuši kā putnu bez vainas.

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

Tie manu dzīvību nomaitājuši bedrē un akmeņus metuši uz mani.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

Ūdeņi plūda pār manu galvu; tad es sacīju: nu esmu pagalam.

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

Es piesaucu, ak Kungs, Tavu vārdu no dziļās bedres,

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Un Tu paklausīji manu balsi. Tu neapslēpi Savu ausi no manām vaimanām, no manas kliegšanas.

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Tu nāci tuvu klāt tai dienā, kad es Tevi piesaucu, un sacīji: “Nebīsties!”

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

Tu, Kungs, iztiesā manas dvēseles tiesu, Tu izpestī manu dzīvību.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

Tu, Kungs, redzi to netaisnību, kas man notiek, - tiesā tu manu tiesu!

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Tu redzi visu viņu atriebšanos, visas viņu domas pret mani.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Tu, Kungs, dzirdi viņu nievāšanu, visas viņu domas pret mani,

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

Manu pretinieku lūpas un viņu domas pret mani cauru dienu.

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Lūko jel: Vai tie sēž vai ceļas, es esmu viņu dziesmiņa.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

Tu tiem atmaksāsi, Kungs, maksu pēc viņu roku darbiem.

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Tu tiem dosi apstulbotu sirdi, - Tavi lāsti lai ir pār viņiem!

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Tu tos vajāsi ar dusmību un tos izdeldēsi apakš Tā Kunga debesīm.