Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

IO [son] l'uomo che ha veduta afflizione, Per la verga dell'indegnazion del Signore.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Egli mi ha condotto, e fatto camminar nelle tenebre, E non nella luce.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

Certo, egli mi ritorna addosso, E rivolge la sua mano [contro a me] tuttodì.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Egli ha fatta invecchiar la mia carne, e la mia pelle; Egli mi ha fiaccate le ossa.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Egli ha fatti degli edificii contro a me, E [mi] ha intorniato di tosco e di affanno.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

Egli mi ha fatto dimorare in luoghi tenebrosi, A guisa di quelli che son morti già da lungo tempo.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Egli mi ha assiepato d'ogn'intorno, sì che non posso uscire; Egli ha aggravati i miei ceppi.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

Eziandio quando grido e sclamo, Egli chiude il passo alla mia orazione,

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Egli ha chiuse le mie vie di pietre conce a scarpello, Ha rinvolti i miei sentieri.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Egli mi [è stato] un orso all'agguato, Un leone ne' [suoi] nascondimenti.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Egli ha traviate le mie vie, Mi ha tagliato a pezzi, mi ha renduto desolato.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Egli ha teso l'arco suo, E mi ha posto come un bersaglio incontro alle saette.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

Egli mi ha fitti nelle reni Gli strali del suo turcasso.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Io sono in derisione a tutti i popoli, [E son] la lor canzone tuttodì.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Egli mi ha saziato di amaritudini, Mi ha inebbriato di assenzio.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

Egli mi ha stritolati i denti con della ghiaia, Mi ha voltolato nella cenere.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

E tu hai allontanata l'anima mia dalla pace, Ed io ho dimenticato il bene.

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

E ho detto: Il Signore ha fatta perire la mia forza, E la mia speranza.

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

Ricordati della mia afflizione, E del mio esilio; del tosco e dell'assenzio.

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

L'anima mia se [ne] ricorda del continuo, E se [ne] abbatte in me.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

Questo mi torna alla mente, Perciò spererò [ancora].

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

Se non siamo stati del tutto consumati, [È per] le benignità del Signore; Perciocchè le sue misericordi non son venute meno;

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

Si rinnovano ogni mattina; La tua lealtà [è] grande.

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

Il Signore [è] la mia parte, ha detto l'anima mia; Perciò spererò in lui.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

Il Signore [è] buono a quelli che l'aspettano, All'anima [che] lo ricerca.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Buona cosa [è] di aspettare in silenzio La salute del Signore.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Buona cosa [è] all'uomo di portare il giogo Nella sua giovanezza.

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Sieda egli pur solitario, ed in silenzio, Se Dio gliel'ha imposto!

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

Metta pur la sua bocca nella polvere! Forse, ci sarà ancora speranza;

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Porga pur la guancia a chi lo percuote; Si sazî pur di vituperio!

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Poichè il Signore non rigetta in perpetuo;

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

Anzi, se affligge, ha altresì compassione, Secondo la moltitudine delle sue benignità.

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

Perciocchè s'egli affligge, E addolora i figliuoli degli uomini, Non lo fa volentieri.

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

Mentre altri trita sotto i suoi piedi Tutti i prigioni della terra;

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

Mentre altri pervertisce la ragion dell'uomo, Nel cospetto dell'Altissimo;

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

Mentre altri fa torto all'uomo nella sua lite; Il Signore nol vede egli?

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

Chi [è] colui che abbia detta [qualche cosa], e quella sia avvenuta, Che il Signore non l'abbia comandata?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

Non procedono i mali ed i beni Dalla bocca dell'Altissimo?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

Perchè si rammarica l'uomo vivente? [Perchè si rammarica] l'uomo della pena del suo peccato?

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Esaminiamo le nostre vie, E ricerchiamo[le] e convertiamoci al Signore.

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

Alziamo i nostri cuori, e le palme delle mani, A Dio ne' cieli, [dicendo: ]

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Noi abbiam misfatto, e siamo stati ribelli; [E] tu non hai perdonato.

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Tu [ci] hai coperti d'ira, e ci hai perseguitati; Tu hai ucciso [e] non hai risparmiato.

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Tu hai distesa una nuvola intorno a te, Acciocchè l'orazione non passasse.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Tu ci hai fatti essere spazzature, Ed abbominio, per mezzo i popoli.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Tutti i nostri nemici hanno aperta la bocca contro a noi.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Noi siamo incorsi in ispavento, ed in fossa; In desolazione, ed in fiaccamento.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

L'occhio mio cola in rivi d'acque, Per lo fiaccamento della figliuola del mio popolo.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

L'occhio mio stilla, senza posa, E non ha alcuna requie;

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

Finchè il Signore non riguarda, E non vede dal cielo.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

L'occhio mio affanna l'anima mia, Per tutte le figliuole della mia città.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Quelli che senza cagione, mi son nemici, Mi han cacciato del continuo, come un uccelletto;

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

Hanno troncata la vita mia, e [l'hanno messa] nella fossa; Ed hanno gettate delle pietre sopra me.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

Le acque mi hanno inondato fin sopra il capo; Io ho detto: Io son riciso.

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

Io ho invocato il tuo Nome, o Signore, Dalla fossa de' luoghi bassissimi.

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Tu hai udita la mia voce; Non nascondere il tuo orecchio al mio sospiro, ed al mio grido.

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Tu ti sei accostato al giorno che io ti ho invocato; Tu hai detto: Non temere.

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

O Signore, tu hai dibattute le querele dell'anima mia; Tu hai riscossa la vita mia.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

O Signore, tu vedi il torto che mi è fatto; Giudica la mia causa.

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Tu vedi tutte le lor vendette, Tutti i lor pensieri contro a me.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Tu odi, Signore, i loro obbrobri, Tutte le lor macchinazioni contro a me;

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

Le parole di quelli che mi si levano incontro, Ed i ragionamenti che tengono contro a me tuttodì.

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Riguarda, quando si seggono, e quando si levano; Io [sono] la lor canzone.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

O Signore, rendi loro la retribuzione, Secondo le opere delle lor mani.

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Da' loro ingombramento di cuore, La tua maledizione.

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Perseguili in ira, E disperdili di sotto al cielo del Signore.