Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Én vagyok a férfi, ki látta a nyomort indulatának vesszéjével.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Engem hajtott és elvitt sötétségben és nem világosságban.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

Bizony ellenem újra meg újra fordítja kezét egész nap.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Elenyésztette húsomat és bőrömet, összetörte csontjaimat.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Épített ellenem és közrefogott méreggel és fáradalommal.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

Sötét helyeken lakoztatott, mint őskornak holtjait.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Körülfalazott engem, s nem mehetek ki, súlyosította bilincsemet.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

Ha kiáltok is és fohászkodom, elrekeszti imámat.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Elfalazta útjaimat faragott kővel, elgörbítette ösvényeimet.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Leselkedő medve ő nekem, oroszlán a rejtekben.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Útjaimat eltérítette, szétvagdalt engem, pusztává tett.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Megfeszítette íjját s odaállított engem mint czélt a nyilnak.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

Bevitte veséimbe tegzének fiait.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Nevetsége lettem egész népemnek, gúny daluk egész nap.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Jóllakatott engem keserűségekkel, megittasított ürömmel.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

Megzúzta kaviccsal fogaimat, leszorított a hamuba.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Letett a békéről lelkem, elfelejtettem a jólétet.

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

S mondtam: Elveszett az életerőm és várakozásom az Örökkévalótól.

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

Gondolj nyomoromra éa hontalanságomra; üröm és méreg!

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

Gondolva gondol rá és meggörnyed bennem a lelkem.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

Ezt veszem szivemre, azért várakozom.

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

Az Örökkévaló kegyei bizony nem fogytak el, bizony nem lett vége irgalmának.

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

Újak reggelenként, nagy a te hűséged!

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

Osztályrészem az Örökkévaló, mondta lelkem, azért várakozom reá.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

Jóságos az Örökkévaló az őt remélőkhez, a lélekhez, mely őt keresi.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Jó, midőn hallgatagon várakozik az Örökké való segedelmére.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Jó a férfinak, midőn jármot visel, ifju korában!

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Magánosan üljön és hallgasson, mert ő vetette rá.

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

Porba tegye száját – hátha van remény.

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Odaadja orczáját az őt ütőnek, lakjék jól gyalázattal.

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Mert nem vet el örökre az Úr.

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

Mert ha bút okozott, majd irgalmaz kegyei bősége szerint.

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

Mert nem szíve szerint sanyargatta és búsította az ember fiait,

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

hogy valaki lesújtja lábai alá mind az ország foglyait,

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

hogy elhajlítja a férfi jogát a legfelsőnek színe előtt;

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

hogy elgörbíti az embert pörében – nem látta volna az Úr?

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

Ki az, ki mondta, és lett, amit az Úr nem parancsolt volna?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

A Legfelsőnek szájából nem származik-e a rossz és a jó?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

Hát mit panaszkodik az ember, míg él, a férfi az ő vétkei mellett?

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Kutassuk át utainkat s vizsgáljuk meg, bogy megtérjünk az Örökkévalóhoz!

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

Emeljük fel szivünket kezeinkkel együtt Istenhez az égben!

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Mi el pártoltunk és engedetlenkedtünk, te nem bocsátottál meg.

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Haragban elfödted magadat s üldöztél minket, öltél, nem sajnáltál.

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Elfödted magadat felhővel; hogy át nem hatott imádság.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Szemétté és megvetéssé tettél minket a népek közt.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Szájukat nyitották reánk mind az ellenségeink.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Rettegés és örvény jutott nekünk, a pusztulás és romlás.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

Vizpatakoktól folyik szét szemem népem leányának romlása miatt.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

Szemem elomlott s nem csillapodott, szünet nélkül,

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

míg le nem tekint és nem látja az Örökkévaló az égből.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

Szemem bút okozott lelkemnek városomnak mind a leányai miatt.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Vadászva vadásztak rám, mint madárra, ok nélkül való ellenségim.

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

Gödörbe szorították éltemet s követ hajítottak reám.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

Vizek áradtak fejem fölé, azt mondtam: el vagyok veszve.

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

Szólítottam nevedet, Örökkévaló, mélységes gödörből.

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Szavamat hallottad, ne rejtsd el füledet, szabadulásom kedvéért, fohászom elől!

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Közel voltál, amely napon hívtalak, azt mondtad: ne félj!

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

Vitted, Uram, lelkem ügyeit, megváltottad éltemet.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

Láttad, Örökkévaló, bántalmamat, szerezz jogot nekem!

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Láttad minden boszúállásukat, mind az ő gondolataikat ellenem.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Hallottad gyalázásukat, Örökkévaló, mind az ő gondolataikat ellenem.

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

Támadóim ajkai és elmélkedésük ellenem vannak egész nap.

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Ültöket és keltöket tekintsd, én vagyok gúnydaluk.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

Viszonozd nekik tettüket, Örökkévaló, kezeik műve szerint!

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Adjad nekik szívnek elborulását: átkodat nekik!

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Üldözd haragban és semmisítsd meg őket az Örökkévaló egei alól!