Vajtimet 3
1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.
Ich bin der Mann, der Elend erlebt hat durch die Rute seines Zornes;
2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.
mich hat er geführt und getrieben in Finsternis und tiefes Dunkel;
3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.
nur gegen mich kehrt er immer wieder seine Hand Tag für Tag!
4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.
Mein Fleisch und meine Haut hat er hinschwinden lassen, meine Glieder zerschlagen;
5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.
aufgetürmt hat er rings um mich Gift und Mühsal;
6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.
in Finsternis hat er mich versenkt wie die ewig Toten.
7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.
Er hat mich ummauert, daß ich keinen Ausweg habe, mich mit schweren Ketten beladen;
8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.
ob ich auch schreie und rufe: er verschließt sich meinem Flehen.
9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.
Er hat meine Wege mit Quadersteinen vermauert, meine Pfade ungangbar gemacht.
10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.
Ein lauernder Bär ist er mir gewesen, ein Löwe im Versteck.
11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.
Er hat mich auf Irrwegen wandeln lassen und mich zerfleischt, mich verstört;
12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.
er hat seinen Bogen gespannt und mich als Zielscheibe hingestellt für seine Pfeile,
13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.
hat die Söhne seines Köchers mir ins Herz dringen lassen.
14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.
Meinem ganzen Volk bin ich zum Hohn geworden, ihr Spottlied den ganzen Tag;
15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.
mit Bitternissen hat er mich gesättigt, mit Wermut mich getränkt.
16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.
Meine Zähne hat er mich an Kieseln zerbeißen lassen, mich in den Staub niedergetreten.
17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.
Du hast meiner Seele den Frieden entrissen, so daß ich verlernt habe, glücklich zu sein,
18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.
und ausrufe: »Dahin ist meine Lebenskraft und verloren meine Hoffnung auf den HERRN!«
19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.
Gedenke meines Elends und meiner Irrsale, des Wermuts und des Gifts!
20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.
Ohne Unterlaß denkt meine Seele daran und ist gebeugt in mir.
21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.
Dies will ich mir zu Herzen nehmen und darum der Hoffnung leben:
22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.
Die Gnadenerweisungen des HERRN sind noch nicht erschöpft, sein Erbarmen ist noch nicht zu Ende;
23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.
alle Morgen sind sie neu, groß ist deine Treue.
24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.
»Der HERR ist mein Teil!« bekennt meine Seele; drum will ich auf ihn hoffen.
25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.
Gütig ist der HERR gegen die, welche auf ihn harren, gegen ein Herz, das ihn sucht.
26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.
Gut ist es, geduldig zu sein und schweigend zu warten auf die Hilfe des HERRN.
27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.
Gut ist es für jeden, das Joch schon in seiner Jugend tragen zu lernen;
28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.
er sitze einsam und schweige, wenn der HERR es ihm auferlegt!
29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.
Er neige seinen Mund in den Staub hinab: vielleicht ist noch Hoffnung vorhanden;
30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.
er biete ihm, wenn er ihn schlägt, die Wange dar, lasse sich mit Schmach sättigen!
31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;
Denn nicht auf ewig verstößt der HERR,
32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,
sondern, wenn er Trübsal verhängt hat, erbarmt er sich auch wieder nach seiner großen Güte;
33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.
denn nicht aus Lust plagt und betrübt er die Menschenkinder.
34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,
Wenn man mit Füßen niedertritt alle Gefangenen der Erde,
35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,
wenn man das Recht eines Mannes beugt vor den Augen des Höchsten,
36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?
wenn man einen Menschen in seinem Rechtsstreit ins Unrecht setzt: sollte das der Herr nicht beachten?
37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?
Wer kann denn befehlen, daß etwas geschehe, ohne daß der Herr es geboten hat?
38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?
Geht nicht aus dem Munde des Höchsten das Glück wie das Unglück hervor?
39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?
Was klagt (also) der Mensch, solange er lebt? Ein jeder klage über seine Sünden!
40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.
Laßt uns unsern Wandel prüfen und erforschen und zum HERRN umkehren!
41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.
Laßt uns unser Herz mitsamt den Händen erheben zu Gott im Himmel!
42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.
Wir sind es, die abtrünnig und ungehorsam gewesen sind; du aber hast nicht verziehen,
43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.
hast dich in Zorn gehüllt und uns verfolgt, hingerafft ohne Schonung;
44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.
du hast dich in Gewölk gehüllt, so daß kein Gebet hindurchdringen konnte;
45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.
zu Kehricht und zum Abscheu hast du uns gemacht inmitten der Völker.
46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.
Es haben den Mund gegen uns aufgerissen all unsere Feinde;
47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.
Grauen und Grube sind uns zuteil geworden, Verwüstung und Untergang!
48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.
Wasserbäche läßt mein Auge rinnen über die Zertrümmerung der Tochter meines Volkes.
49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,
Mein Auge ergießt sich ruhelos in Tränen ohne Aufhören,
50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.
bis der HERR vom Himmel herniederschaue und dareinsehe.
51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.
Was ich sehen muß, versetzt mich in Trauer um aller Töchter meiner Stadt willen.
52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.
Ach! Wie einen Vogel haben die mich gejagt, die mir ohne Ursache feind sind;
53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.
sie haben mich in die Grube gestoßen, um mein Leben zu vernichten, und haben Steine auf mich geworfen:
54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.
die Wasser schlugen mir über dem Haupt zusammen; ich dachte: »Mit mir ist’s aus!«
55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.
Da rief ich deinen Namen an, HERR, tief unten aus der Grube,
56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.
und du hast mich gehört, als ich zu dir flehte: »Verschließ dein Ohr nicht meinem Hilferuf!«
57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”
Du hast dich mir genaht, als ich dich anrief, hast mir zugerufen: »Fürchte dich nicht!«
58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.
Du, o HERR, hast meine Sache geführt, hast mein Leben gerettet;
59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!
du, o HERR, hast meine Unbill gesehen: verhilf mir zu meinem Recht!
60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.
Du hast all ihre Rachgier gesehen, all ihre Anschläge gegen mich,
61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,
hast, o HERR, ihr Schmähen gehört, all ihre Anschläge gegen mich,
62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.
das Gerede meiner Widersacher und ihre täglichen Ränke gegen mich.
63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.
Gib acht auf ihr Sitzen und ihr Aufstehen: ihr Spottlied bin ich!
64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.
Du wirst ihnen vergelten, HERR, wie ihre Taten es verdienen,
65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.
wirst ihnen Verblendung ins Herz geben: dein Fluch komme über sie!
66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.
Du wirst sie im Zorn verfolgen und sie vertilgen unter Gottes Himmel hinweg!
