Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Je suis l’homme qui a vu la misère Sous la verge de sa fureur.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Il m’a conduit, mené dans les ténèbres, Et non dans la lumière.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

Contre moi il tourne et retourne sa main Tout le jour.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Il a fait dépérir ma chair et ma peau, Il a brisé mes os.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Il a bâti autour de moi, Il m’a environné de poison et de douleur.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

Il me fait habiter dans les ténèbres, Comme ceux qui sont morts dès longtemps.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Il m’a entouré d’un mur, pour que je ne sorte pas; Il m’a donné de pesantes chaînes.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

J’ai beau crier et implorer du secours, Il ne laisse pas accès à ma prière.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Il a fermé mon chemin avec des pierres de taille, Il a détruit mes sentiers.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Il a été pour moi un ours en embuscade, Un lion dans un lieu caché.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Il a détourné mes voies, il m’a déchiré, Il m’a jeté dans la désolation.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Il a tendu son arc, et il m’a placé Comme un but pour sa flèche.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

Il a fait entrer dans mes reins Les traits de son carquois.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Je suis pour tout mon peuple un objet de raillerie, Chaque jour l’objet de leurs chansons.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Il m’a rassasié d’amertume, Il m’a enivré d’absinthe.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

Il a brisé mes dents avec des cailloux, Il m’a couvert de cendre.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Tu m’as enlevé la paix; Je ne connais plus le bonheur.

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

Et j’ai dit: Ma force est perdue, Je n’ai plus d’espérance en l’Éternel!

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

Quand je pense à ma détresse et à ma misère, A l’absinthe et au poison;

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

Quand mon âme s’en souvient, Elle est abattue au-dedans de moi.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

Voici ce que je veux repasser en mon cœur, Ce qui me donnera de l’espérance.

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

Les bontés de l’Éternel ne sont pas épuisées, Ses compassions ne sont pas à leur terme;

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

Elles se renouvellent chaque matin. Oh! Que ta fidélité est grande!

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

L’Éternel est mon partage, dit mon âme; C’est pourquoi je veux espérer en lui.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

L’Éternel a de la bonté pour qui espère en lui, Pour l’âme qui le cherche.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Il est bon d’attendre en silence Le secours de l’Éternel.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Il est bon pour l’homme De porter le joug dans sa jeunesse.

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Il se tiendra solitaire et silencieux, Parce que l’Éternel le lui impose;

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

Il mettra sa bouche dans la poussière, Sans perdre toute espérance;

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Il présentera la joue à celui qui le frappe, Il se rassasiera d’opprobres.

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Car le Seigneur Ne rejette pas à toujours.

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

Mais, lorsqu’il afflige, Il a compassion selon sa grande miséricorde;

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

Car ce n’est pas volontiers qu’il humilie Et qu’il afflige les enfants des hommes.

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

Quand on foule aux pieds Tous les captifs du pays,

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

Quand on viole la justice humaine A la face du Très-Haut,

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

Quand on fait tort à autrui dans sa cause, Le Seigneur ne le voit-il pas?

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

Qui dira qu’une chose arrive, Sans que le Seigneur l’ait ordonnée?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

N’est-ce pas de la volonté du Très-Haut que viennent Les maux et les biens?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

Pourquoi l’homme vivant se plaindrait-il? Que chacun se plaigne de ses propres péchés.

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Recherchons nos voies et sondons, Et retournons à l’Éternel;

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

Élevons nos cœurs et nos mains Vers Dieu qui est au ciel:

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Nous avons péché, nous avons été rebelles! Tu n’as point pardonné!

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Tu t’es caché dans ta colère, et tu nous as poursuivis; Tu as tué sans miséricorde;

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Tu t’es enveloppé d’un nuage, Pour fermer accès à la prière.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Tu nous as rendus un objet de mépris et de dédain Au milieu des peuples.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Ils ouvrent la bouche contre nous, Tous ceux qui sont nos ennemis.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Notre partage a été la terreur et la fosse, Le ravage et la ruine.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

Des torrents d’eau coulent de mes yeux, A cause de la ruine de la fille de mon peuple.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

Mon œil fond en larmes, sans repos, Sans relâche,

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

Jusqu’à ce que l’Éternel regarde et voie Du haut des cieux;

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

Mon œil me fait souffrir, A cause de toutes les filles de ma ville.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Ils m’ont donné la chasse comme à un oiseau, Ceux qui sont à tort mes ennemis.

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

Ils ont voulu anéantir ma vie dans une fosse, Et ils ont jeté des pierres sur moi.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

Les eaux ont inondé ma tête; Je disais: Je suis perdu!

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

J’ai invoqué ton nom, ô Éternel, Du fond de la fosse.

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Tu as entendu ma voix: Ne ferme pas l’oreille à mes soupirs, à mes cris!

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Au jour où je t’ai invoqué, tu t’es approché, Tu as dit: Ne crains pas!

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

Seigneur, tu as défendu la cause de mon âme, Tu as racheté ma vie.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

Éternel, tu as vu ce qu’on m’a fait souffrir: Rends-moi justice!

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Tu as vu toutes leurs vengeances, Tous leurs complots contre moi.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Éternel, tu as entendu leurs outrages, Tous leurs complots contre moi,

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

Les discours de mes adversaires, et les projets Qu’ils formaient chaque jour contre moi.

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Regarde quand ils sont assis et quand ils se lèvent: Je suis l’objet de leurs chansons.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

Tu leur donneras un salaire, ô Éternel, Selon l’œuvre de leurs mains;

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Tu les livreras à l’endurcissement de leur cœur, A ta malédiction contre eux;

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Tu les poursuivras dans ta colère, et tu les extermineras De dessous les cieux, ô Éternel!