Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Teg er den Mand, som saa Elendighed ved hans Vredes Ris.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Mig ledede og førte han ind i Mørke og ikke til Lys.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

Kun imod mig vendte han atter og atter sin Haand den ganske Dag.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Han gjorde mit Kød og min Hud gammel; han sønderbrød mine Ben.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Han byggede imod mig og omgav mig med Galde og Møje.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

Han lod mig bo i de mørke Steder som dem, der ere døde i al Evighed.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Han tilmurede for mig, og jeg kan ikke komme ud, han gjorde min Lænke svar.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

Naar jeg end skriger og raaber, lukker han til for min Bøn.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Han har tilmuret mine Veje med hugne Stene, han har gjort mine Stier krogede.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Han er bleven mig som en Bjørn, der ligger paa Lur, som en Løve i Skjul.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Han lod mine Veje bøje af, og saa sønderrev han mig; han lagde mig øde.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Han spændte sin Bue og stillede mig som Maalet for Pilen.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

Han lod Pile af sit Kogger trænge ind i mine Nyrer.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Jeg er bleven alt mit Folk til Latter, deres Spottesang den ganske Dag.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Han mættede mig med beske Urter, „han gav mig rigelig Malurt at drikke

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

og lod mine Tænder bide i Grus, han nedtrykte mig i Aske.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Og du bortstødte min Sjæl fra Fred, jeg har glemt det gode.

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

Og jeg sagde: Borte er min Kraft, og hvad jeg forventede fra Herren.

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

Kom min Elendighed og min Landflygtighed i Hu: Malurt og Galde!

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

Min Sjæl kommer det ret i Hu og er nedbøjet i mit Indre.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

Dette vil jeg tage mig til Hjerte, derfor vil jeg haabe:

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

Det er Herrens Miskundhed, at vi ikke ere fortærede; thi hans Barmhjertighed har ingen Ende.

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

Den er ny hver Morgen, din Trofasthed er stor.

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

Herren er min Del, siger min Sjæl, derfor vil jeg haabe til ham.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

Herren er god imod dem, som bie efter ham, imod den Sjæl, som spørger efter ham.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Det er godt, at man haaber og er stille til Herrens Frelse.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Det er en Mand godt, at han bærer Aag i sin Ungdom.

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Han vil sidde ene og tie; thi han lægger det paa ham.

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

Han vil trykke sin Mund imod Støvet, om der maaske kunde være Forhaabning.

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Han vil vende Kinden imod den, som slaar ham, han vil mættes med Forhaanelse.

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Thi Herren skal ikke forkaste evindelig.

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

Thi dersom han bedrøver, da skal han dog forbarme sig efter sin store Miskundhed.

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

Thi det er ikke af sit Hjerte, at han plager og bedrøver Menneskens Børn.

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

For at knuse alle de bundne paa Jorden under sine Fødder,

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

for at bøje en Mands Ret for den Højestes Ansigt,

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

for at forvende et Menneskes Retssag — skuer Herren ikke ned.

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

Hvo er den, som har sagt noget, saa at det skete, uden at Herren befaler det?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

Mon Lykke og Ulykke ikke udgaa af den Højestes Mund?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

Hvorfor klager et Menneske som lever? — enhver for sine Synder!

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Lader os ransage vore Veje og efterspore dem og vende om til Herren!

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

Lader os opløfte vort Hjerte tillige med vore Hænder til Gud i Himmelen!

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Vi, vi have syndet og været genstridige, du tilgav ikke.

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Du tildækkede os med Vrede og forfulgte os, ihjelslog, sparede ikke,

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Du skjulte dig med en Sky, at ingen Bøn kunde trænge igennem.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Du gjorde os til Skarn og Udskud midt iblandt Folkene.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Alle vore Fjender opspilede deres Mund imod os.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Der var Forfærdelse og Gru for os, Ødelæggelse og Undergang.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

Mit Øje rinder med Vandbække over mit Folks Datters Undergang.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

Mit Øje strømmer og bliver ikke stille, der er ingen Afladelse,

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

indtil Herren skuer ned og ser til fra Himmelen.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

Mit Øje voldte min Sjæl Smerte over alle min Stads Døtre.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Hart jagede mig som en Fugl de, der vare mine Fjender uden Grund.

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

De bragte mit Liv til at vorde stille i Graven og kastede en Sten over mig.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

Der strømmede Vand ned over mit Hoved, jeg sagde: Det er forbi med mig.

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

Jeg kaldte paa dit Navn, Herre! fra Graven, i det dybe.

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Du har hørt min Røst; tilluk ej dit Øre for mit Suk, for mit Raab!

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Du holdt dig nær den Dag, jeg kaldte paa dig, du sagde: Frygt ikke!

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

Herre! du har udført min Sjæls Sag, du har udløst mit Liv.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

Herre! du har set den Uret, som sker mig, døm i min Sag!

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Du har set al deres Hævn, alle deres Tanker imod mig.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Herre! du har hørt deres haanende Tale, alle deres Tanker imod mig,

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

mine Modstanderes Ord og deres Anslag imod mig den ganske Dag.

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Sku, hvorledes de sidde, og hvorledes de staa op; jeg er deres Spottesang.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

Du skal gengælde dem, Herre! efter deres Hænders Gerning.

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Du skal give dem et Dække over Hjertet, din Forbandelse hører dem til.

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Du skal forfølge dem i Vrede, og ødelægge dem, at de ikke ere under Herrens Himmel.