Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Ja sam čovjek što upozna bijedu pod šibom gnjeva njegova.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Mene je odveo i natjerao da hodam u tmini i bez svjetlosti.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

I upravo mene bije i udara bez prestanka njegova ruka.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Iscijedio je moje meso, kožu moju, polomio kosti moje.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Načinio mi jaram, glavu obrubio tegobama.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

Pustio me da živim u tminama kao mrtvaci vječiti.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Zazidao me, i ja ne mogu izaći, otežao je moje okove.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

Kada sam vikao i zapomagao, molitvu je moju odbijao.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Zazidao mi ceste tesanim kamenom, zakrčio je putove moje.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Meni on bijaše medvjed koji vreba, lav u zasjedi.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

U bespuća me vodio, razdirao, ostavljao me da umirem.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Napinjao je luk svoj i gađao me kao metu za svoje strelice.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

U slabine mi sasuo strelice, sinove svoga tobolca.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Postao sam smiješan svome narodu, rugalica svakidašnja.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Gorčinom me hranio, pelinom me napajao.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

Puštao me da zube kršim kamen grizući, zakapao me u pepeo.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Duši je mojoj oduzet mir i više ne znam što je sreća!

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

Rekoh: Dotrajao je život moj i nada koja mi od Jahve dolazi.

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

Spomeni se bijede moje i stradanja, pelina i otrova!

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

Bez prestanka na to misli i sahne duša u meni.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

To nosim u srcu i gojim nadu u sebi.

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

Dobrota Jahvina nije nestala, milosrđe njegovo nije presušilo.

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

Oni se obnavljaju svako jutro: tvoja je vjernost velika!

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

“Jahve je dio moj”, veli mi duša, “i zato se u nj pouzdajem.”

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

Dobar je Jahve onom koji se u nj pouzdaje, duši koja ga traži.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Dobro je u miru čekati spasenje Jahvino!

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Dobro je čovjeku da nosi jaram za svoje mladosti.

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Neka sjedi u samoći i šuti, jer mu On to nametnu;

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

neka usne priljubi uz prašinu, možda još ima nade!

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Neka pruži obraz onome koji ga bije, neka se zasiti porugom.

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Jer Gospod ne odbacuje nikoga zauvijek:

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

jer ako i rastuži, on se smiluje po svojoj velikoj ljubavi.

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

Jer samo nerado on ponižava i rascvili sinove čovjeka.

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

Kad se gaze nogama svi zemaljski sužnjevi,

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

kad se izvrće pravica čovjeku pred licem Svevišnjeg,

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

kad se krivica nanosi čovjeku u parnici, zar Gospod ne vidi?

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

Tko je rekao nešto i zbilo se? Nije li Gospod to zapovjedio?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

Ne dolazi li iz usta Svevišnjega i dobro i zlo?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

Na što se tuže živi ljudi? Svatko na svoj grijeh.

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Ispitajmo, pretražimo pute svoje i vratimo se Jahvi.

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

Dignimo svoje srce i ruke svoje k Bogu koji je na nebesima.

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Da, mi smo se odmetali, bili nepokorni, a ti, ti nisi praštao!

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Obastrt gnjevom svojim, gonio si nas, ubijao i nisi štedio.

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Oblakom si se obastro da molitva ne prodre do tebe.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Načinio si od nas smeće i odmet među narodima.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Razjapili usta na nas svi neprijatelji naši.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Užas i jama bila nam sudbina, propast i zator!

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

Potoci suza teku iz očiju mojih zbog propasti Kćeri naroda mojega.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

Moje oči liju suze bez prestanka, jer prestanka nema

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

dok ne pogleda i ne vidi Jahve s nebesa.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

Moje mi oko bol zadaje zbog kćeri svih mojega grada.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Uporno me k'o pticu progone svi što me mrze, a bez razloga.

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

U jamu baciše moj život i zatrpaše je kamenjem.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

Voda mi dođe preko glave, rekoh sam sebi: “Pogiboh!”

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

I tada zazvah ime tvoje, Jahve, iz najdublje jame.

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Ti oču moj glas: “Ne začepljuj uši svoje na vapaje moje.”

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Bliz meni bijaše u dan vapaja mog, govoraše: “Ne boj se!”

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

Ti si, Gospode, izborio pravdu za dušu moju, ti si život moj izbavio.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

Ti, Jahve, vidje kako me tlače, dosudi mi pravdu.

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Ti vidje svu osvetu njinu, sve podvale protiv mene.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Čuo si, Jahve, podrugivanje njihovo, sve podvale protiv mene.

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

Usne protivnika mojih i misli njine protiv mene su cio dan.

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Kad sjede, kad ustaju, pogledaj samo: ja sam im pjesma-rugalica.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

Vrati im, Jahve, milo za drago, po djelu ruku njihovih.

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Učini da srca im otvrdnu, udari ih prokletstvom svojim.

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Goni ih gnjevno i sve ih istrijebi pod nebesima svojim, Jahve!