Jona 4

1 Por kjo nuk i pëlqeu aspak Jonas, i cili u zemërua.

Tedae thaehuet he Jonah taengah muep a thae pah tih amah khaw sai.

2 Kështu ai iu lut Zotit, duke thënë: “Ah, o Zot, a nuk ishte vallë kjo që unë thoja kur isha akoma në vendin tim? Prandaj ika në fillim në Tarshish, sepse e dija që je një Perëndi i mëshirshëm dhe plot dhembshuri, i ngadalshëm në zemërim dhe me shumë dashamirësi, dhe që pendohesh për të keqen e hakërruar.

Te dongah BOEIPA taengla thangthui tih, “Aw BOEIPA, ka hmuenlung ah ka om vaengah he he ka ol moenih a? Te dongah ni Tarshish la yong ham ka mah. Namah he lungvatnah neh thinphoei Pathen la kan ming ta. Thintoek na ueh tih sitlohnah loh a puh dongah boethae khui lamloh ko na hlawt.

3 Tani, pra, o Zot, të lutem, ma hiq jetën, sepse për mua është më mirë të vdes se sa të rroj”.

BOEIPA aw, kai lamkah ka hinglu te lo mai laeh. Ka dueknah he ka hingnah lakah then,” a ti.

4 Por Zoti i tha: “A të duket e drejtë të zemërohesh kështu?”.

Tedae BOEIPA loh, “Nang taengah a sai te thuem a?” a ti nah.

5 Atëherë Jona doli nga qyteti dhe u ul në lindje të qytetit; atje bëri një kasolle dhe u ul nën të, në hije, që të mund të shikonte çfarë do t’i ndodhte qytetit.

Te phoeiah Jonah te khopuei lamloh cet tih khopuei kah khothoeng ah kho a sak. Te vaengah amah hamla poca pahoi a sak tih khopuei ah metla a om khaw hmuh hamla hlipkhup kah a hmui ah ngol.

6 Atëherë Zoti Perëndi përgatiti një bimë që u rrit përmbi Jonan, për t’i bërë hije kokës së tij dhe për ta çliruar nga e keqja e tij; dhe Jona ndjeu një gëzim të madh nga kjo bimë.

Te vaengah Pathen BOEIPA loh tuikung a khueh pah tih Jonah soah a yam pah. A lu soah hlipkhup la a om pah dongah anih ham tah a yoethaenah khui lamloh huul uh. Te dongah Jonah tah tuikung dongah te kohoenah neh bahoeng a kohoe.

7 Të nesërmen në të gdhirë Perëndia dërgoi një krimb që i ra bimës, dhe kjo u tha.

Tedae a vuen mincang a pha vaengah Pathen loh phol a khueh pah tih tuikung te a ngawn pah dongah a koh pah.

8 Kur u ngrit dielli Perëndia solli një erë mbytëse nga lindja, dhe dielli i ra në kokë Jonas, që e ndjeu veten të ligështuar dhe kërkoi të vdesë, duke thënë: “Për mua është më mirë të vdes se sa të rroj”.

Khomik a thoeng neh Pathen loh khothoeng yilh ling a paek. Te vaengah ah khomik loh Jonah lu te a do pah. Te dongah tawn coeng tih a hinglu te a duek ham ni a bih coeng. Te dongah, “Ka dueknah he ka hingnah lakah then,” a ti.

9 Perëndia i tha Jonas: “A të duket e drejtë të zemërohesh kështu për bimën?”. Ai u përgjigj: “Po, është e drejtë për mua të zemërohem deri në vdekje”.

Tedae Pathen loh Jonah te, “Tuikung dongah na sai te thuem a?” a ti nah vaengah, “Dueknah hil ka sai tueng ta,” a ti nah.

10 Por Zoti tha: “Ty të erdhi keq për bimën për të cilën nuk je munduar dhe nuk e ke rritur, dhe që një natë u rrit dhe në një natë mbaroi.

Te dongah BOEIPA loh, “Nang loh tuikung te na rhen. Te ham te na thakthae pawt tih na rhoeng sak moenih. Te te hlaem khat ca ah poe tih hlaem khat ca ah ni a milh.

11 Dhe mua nuk duhet të më vijë keq për Niniven, qytetin e madh, në të cilin ka njëqind e njëzetmijë veta që nuk dijnë të dallojnë të djathtën e tyre nga e majta e tyre, dhe një sasi të madhe kafshësh?”.

Tedae kai loh Nineveh khopuei len ka rhen mahpawt nim? A khuiah a bantang laklo neh a banvoei laklo aka ming pawh hlang thawng ya pakul lakah a yet neh rhamsa khaw muep om ta,” a ti nah.