Gjoni 8
1 Dhe Jezusi shkoi në malin e Ullinjve.
Иисус же иде в гору Елеонску:
2 Por, si zbardhi dita, u kthye përsëri në tempull dhe gjithë populli erdhi tek ai; dhe ai u ul dhe i mësonte.
заутра же паки прииде в церковь, и вси людие идяху к Нему: и сед учаше их.
3 Atëherë farisenjtë dhe skribët i prunë një grua që ishte kapur duke shkelur kurorën dhe, mbasi e vunë në mes,
Приведоша же книжницы и фарисее к Нему жену в прелюбодеянии яту, и поставивше ю посреде,
4 i thanë Jezusit: “Mësues, kjo grua është kapur në flagrancë, duke shkelur kurorën.
глаголаша Ему: Учителю, сия жена ята есть ныне в прелюбодеянии:
5 Por në ligj Moisiu na ka urdhëruar të vriten me gurë gra të tilla, por ti ç’thua?”.
в законе же нам Моисей повеле таковыя камением побивати: Ты же что глаголеши?
6 Flisnin kështu për ta vënë në provë dhe për të pasur diçka për ta paditur. Por Jezusi, duke u shtënë se nuk dëgjoi, u përkul dhe shkruante me gisht në dhe.
Сие же реша искушающе Его, да быша имели что глаголати Нань. Иисус же долу преклонься, перстом писаше на земли, не слагая (им).
7 Dhe, kur ata vazhdonin ta pyesnin, ai u drejtua dhe u tha atyre: “Kush nga ju është pa mëkat, le ta hedhë i pari gurin kundër saj!”.
Якоже прилежаху вопрошающе Его, восклонься рече к ним: иже есть без греха в вас, прежде верзи камень на ню.
8 Pastaj u përkul përsëri dhe shkruante në dhe.
И паки долу преклонься, писаше на земли.
9 Atëherë ata, e dëgjuan këtë dhe të bindur nga ndërgjegjja, u larguan një nga një, duke filluar nga më të vjetrit e deri te të fundit; kështu Jezusi mbeti vetëm me atë grua, që qëndronte atje në mes.
Они же слышавше и совестию обличаеми, исхождаху един по единому, наченше от старец до последних: и оста един Иисус, и жена посреде сущи.
10 Jezusi atëherë u ngrit dhe, duke mos parë tjetër përveç gruas, i tha: “O grua, ku janë ata që të paditnin? Askush nuk të dënoi?”.
Восклонься же Иисус и ни единаго видев, точию жену, рече ей: жено, где суть, иже важдаху на тя? Ни кийже ли тебе осуди?
11 Dhe ajo u përgjigj: “Askush, Zot”. Atëherë Jezusi i tha: “As unë nuk të dënoj; shko dhe mos mëkato më”.
Она же рече: никтоже, Господи. Рече же ей Иисус: ни Аз тебе осуждаю: иди и (отселе) ктому не согрешай.
12 Dhe Jezusi u foli atyre përsëri duke thënë: “Unë jam drita e botës; kush më ndjek nuk do të ecë në errësirë, por do të ketë dritën e jetës”.
Паки же им Иисус рече глаголя: Аз есмь свет миру: ходяй по Мне не имать ходити во тме, но имать свет животный.
13 Atëherë farisenjtë i thanë: “Ti dëshmon për vetveten; dëshmimi yt nuk është i vërtetë”.
Реша убо Ему фарисее: Ты о Себе Сам свидетелствуеши: свидетелство Твое несть истинно.
14 Jezusi u përgjigj dhe u tha atyre: “Edhe pse dëshmoj për vetvete, dëshmimi im është i vërtetë, sepse unë e di nga kam ardhur e ku po shkoj; ju, përkundrazi, nuk e dini as nga vij dhe as ku po shkoj.
Отвеща Иисус и рече им: аще Аз свидетелствую о Себе, истинно есть свидетелство Мое, яко вем, откуду приидох и камо иду: вы же не весте, откуду прихожду и камо гряду:
15 Ju gjykoni sipas mishit, unë nuk gjykoj asnjeri.
вы по плоти судите, Аз не сужду ни комуже:
16 Por, edhe kur gjykoj, gjykimi im është i vërtetë, sepse unë nuk jam vetëm, por jam unë dhe Ati që më dërgoi.
и аще сужду Аз, суд Мой истинен есть, яко един несмь, но Аз и пославый Мя Отец:
17 Edhe në ligjin tuaj është shkruar se dëshmimi i dy njerëzve është i vërtetë.
и в законе же вашем писано есть, яко двою человеку свидетелство истинно есть:
18 Unë jam ai që dëshmoj për vetvete dhe Ati që më ka dërguar dëshmon për mua”.
Аз есмь свидетелствуяй о Мне Самем, и свидетелствует о Мне пославый Мя Отец.
19 Atëherë i thanë: “Ku është Ati yt?”. Jezusi u përgjigj: “Ju nuk më njihni as mua, as Atin tim; po të më njihnit mua, do të njihnit edhe Atin tim”.
Глаголаху же Ему: где есть Отец Твой? Отвеща Иисус: ни Мене весте, ни Отца Моего: аще Мя бысте ведали, и Отца Моего ведали бысте.
20 Jezusi i shprehu këto fjalë në vendin e thesarit, duke mësuar në tempull dhe askush nuk e kapi, sepse nuk i kishte ardhur akoma ora.
Сия глаголголы глагола Иисус в газофилакии, учя в церкви: и никтоже ят Его, яко не у бе пришел час Его.
21 Jezusi, pra, u tha atyre përsëri: “Unë po shkoj dhe ju do të më kërkoni, dhe do të vdisni në mëkatin tuaj. Atje ku shkoj unë, ju nuk mund të vini”.
Рече же им паки Иисус: Аз иду, и взыщете Мене, и во гресе вашем умрете: аможе Аз иду, вы не можете приити.
22 Prandaj Judenjtë thoshnin: “Mos don të vrasë veten, sepse thotë: “Ku shkoj unë, ju nuk mund të vini”?”.
Глаголаху убо Иудее: еда Ся Сам убиет, яко глаголет: аможе Аз иду, вы не можете приити?
23 Dhe ai u tha atyre: “Ju jeni nga këtu poshtë, kurse unë jam nga atje lart; ju jeni prej kësaj bote, unë nuk jam prej kësaj bote.
И рече им: вы от нижних есте, Аз от вышних есмь: вы от мира сего есте, Аз несмь от мира сего:
24 Prandaj ju thashë se ju do të vdisni në mëkatet tuaja, sepse po të mos besoni se unë jam, ju do të vdisni në mëkatet tuaja”.
рех убо вам, яко умрете во гресех ваших: аще бо не имете веры, яко Аз есмь, умрете во гресех ваших.
25 Atëherë ata i thanë: “Kush je ti?”. Dhe Jezusi u tha atyre: “Pikërisht atë që ju thashë.
Глаголаху убо Ему: Ты кто еси? И рече им Иисус: Начаток, яко и глаголю вам:
26 Shumë gjëra kam për të thënë e për të gjykuar lidhur me ju; por ai që më ka dërguar është i vërtetë dhe gjërat që kam dëgjuar nga ai, ia them botës”.
многа имам о вас глаголати и судити: но Пославый Мя истинен есть, и Аз, яже слышах от Него, сия глаголю в мире.
27 Ata nuk e kuptuan se ai po u fliste atyre për Atin.
Не разумеша (убо), яко Отца им глаголаше.
28 Atëherë Jezusi u tha atyre: “Kur ta keni lartuar Birin e njeriut, atëherë do të njihni se unë jam, dhe se nuk bëj asgjë prej vetvetes, por i them këto gjëra ashtu si Ati më ka mësuar.
Рече же им Иисус: егда вознесете Сына Человеческаго, тогда уразумеете, яко Аз есмь, и о Себе ничесоже творю, но, якоже научи Мя Отец Мой, сия глаголю:
29 Dhe ai që më ka dërguar është me mua; Ati s’më ka lënë vetëm, sepse bëj vazhdimisht gjërat që i pëlqejnë”.
и пославый Мя со Мною есть: не остави Мене единаго Отец, яко Аз угодная Ему всегда творю.
30 Ndërsa ai thoshte këto gjëra, shumë veta besuan në të.
Сия Ему глаголющу, мнози вероваша в Него.
31 Atëherë Jezusi u tha Judenjve që besuan në të: “Nëse do të qëndroni në fjalën time, jeni me të vërtetë dishepujt e mi;
Глаголаше убо Иисус к веровавшым Ему Иудеом: аще вы пребудете во словеси Моем, воистинну ученицы Мои будете
32 do ta njihni të vërtetën dhe e vërteta do t’ju bëjë të lirë”.
и уразумеете истину, и истина свободит вы.
33 Ata iu përgjigjën: “Ne jemi pasardhës të Abrahamit dhe s’kemi qenë kurrë sk-llevër të askujt; si mund të thuash ti: “Do të bëheni të lirë”?”.
Отвещаша (и реша) Ему: семя Авраамле есмы и ни комуже работахом николиже: како Ты глаголеши, яко свободни будете?
34 Jezusi u përgjigj atyre: Në të vërtetë, në të vërtetë po ju them: Kush bën mëkatin është skllav i mëkatit.
Отвеща им Иисус: аминь, аминь глаголю вам, яко всяк творяй грех раб есть греха:
раб же не пребывает в дому во век: сын пребывает во век: (aiōn g165)
36 Pra, nëse Biri do t’ju bëjë të lirë, do të jeni me të vërtetë të lirë”.
аще убо Сын вы свободит, воистинну свободни будете:
37 “Unë e di se jeni pasardhësit e Abrahamit, por ju kërkoni të më vrisni, sepse fjala ime nuk gjen vend në ju.
вем, яко семя Авраамле есте: но ищете Мене убити, яко слово Мое не вмещается в вы:
38 Unë flas për ç’kam parë tek Ati im, dhe ju bëni gjërat që keni parë tek ati juaj”.
Аз, еже видех у Отца Моего, глаголю: и вы убо, еже видесте у отца вашего, творите.
39 Ata, duke u përgjigjur, i thanë: “Ati ynë është Abrahami”. Jezusi u tha atyre: “Po të ishit bij të Abrahamit, do të bënit veprat e Abrahamit;
Отвещаша и реша Ему: отец наш Авраам есть. Глагола им Иисус: аще чада Авраамля бысте были, дела Авраамля бысте творили:
40 por ju tani kërkoni të më vrisni mua, që ju kam folur të vërtetën që kam dëgjuar nga Perëndia; Abrahami këtë nuk e bëri.
ныне же ищете Мене убити, Человека, иже истину вам глаголах, юже слышах от Бога: сего Авраам несть сотворил:
41 Ju bëni veprat e atit tuaj”. Prandaj ata i thanë: “Ne nuk lindëm nga kurvërimi; ne kemi një Atë të vetëm: Perëndinë”.
вы творите дела отца вашего. Реша же Ему: мы от любодеяния несмы рождени: единаго Отца имамы, Бога.
42 Atëherë Jezusi u tha atyre: “Po të ishte Perëndia Ati juaj, ju do të më donit, sepse kam dalë dhe kam ardhur nga Perëndia; nuk kam ardhur, pra, nga vetja ime, por ai më ka dërguar.
Рече же им Иисус: аще Бог Отец ваш (бы) был, любили бысте (убо) Мене: Аз бо от Бога изыдох и приидох: не о Себе бо приидох, но Той Мя посла:
43 Përse nuk e kuptoni thënien time? Sepse nuk mund të dëgjoni fjalën time.
почто беседы Моея не разумеете? Яко не можете слышати словесе Моего:
44 Ju jeni nga djalli, që është ati juaj, dhe doni të bëni dëshirat e atit tuaj; ai ishte vrasës që nga fillimi dhe nuk qëndroi në të vërtetën, sepse në të nuk ka të vërtetë. Kur thotë të rrema, flet nga vetvetja, sepse është gënjeshtar dhe ati i rrenës.
вы отца (вашего) диавола есте, и похоти отца вашего хощете творити: он человекоубийца бе искони и во истине не стоит, яко несть истины в нем: егда глаголет лжу, от своих глаголет, яко ложь есть и отец лжи:
45 Kurse mua, duke qenë se ju them të vërtetën, nuk më besoni.
Аз же зане истину глаголю, не веруете Мне:
46 Cili nga ju më bind për mëkat? Nëse flas të vërtetën, përse nuk më besoni?
кто от вас обличает Мя о гресе? Аще ли истину глаголю, почто вы не веруете Мне?
47 Kush është prej Perëndisë, i dëgjon fjalët e Perëndisë; prandaj ju nuk dëgjoni, se nuk jeni prej Perëndisë”.
Иже есть от Бога, глаголголов Божиих послушает: сего ради вы не послушаете, яко от Бога несте.
48 Atëherë Judenjtë iu përgjigjën dhe i thanë: “A nuk themi me të drejtë se ti je Samaritan dhe se ke një demon?”.
Отвещаша убо Иудее и реша Ему: не добре ли мы глаголем, яко Самарянин еси Ты и беса имаши?
49 Jezusi u përgjigj: “Unë s’kam një demon, por nderoj Atin tim; ju përkundrazi më çnderoni.
Отвеща Иисус: Аз беса не имам, но чту Отца Моего, и вы не чтете Мене:
50 Tani unë nuk kërkoj lavdinë time, ka kush e kërkon dhe gjykon.
Аз же не ищу славы Моея: есть Ищя и Судя:
51 Në të vërtetë, në të vërtetë po ju them se ai që zbaton fjalën time, nuk do ta shohë kurrë vdekjen, përjetë”. (aiōn g165)
аминь, аминь глаголю вам: аще кто слово Мое соблюдет, смерти не имать видети во веки. (aiōn g165)
52 Pra Judenjtë i thanë: “Tani njohim se ti ke një demon. Abrahami dhe profetët kanë vdekur, kurse ti thua: “Kur njëri zbaton fjalën time, nuk do ta shijojë kurrë vdekjen, përjetë”. (aiōn g165)
Реша убо Ему Жидове: ныне разумехом, яко беса имаши: Авраам умре и пророцы, и Ты глаголеши: аще кто слово Мое соблюдет, смерти не имать вкусити во веки: (aiōn g165)
53 Ti qenke më i madh se ati ynë Abraham, i cili ka vdekur? Edhe profetët kanë vdekur; kush pretendon se je?”.
еда Ты болий еси отца нашего Авраама, иже умре? И пророцы умроша: кого Себе Сам Ты твориши?
54 Jezusi u përgjigj: “Në qoftë se unë e përlëvdoj veten, lavdia ime s’është asgjë. Éshtë Ati im ai që më përlëvdon, për të cilin ju thoni se është Perëndia juaj.
Отвеща Иисус: аще Аз славлюся Сам, слава Моя ничесоже есть: есть Отец Мой славяй Мя, Егоже вы глаголете, яко Бог ваш есть:
55 Por ju ende s’e keni njohur, kurse unë e njoh dhe, po të thoja se nuk e njoh, do të isha një gënjeshtar si ju; por unë e njoh dhe e zbatoj fjalën e tij.
и не познасте Его, Аз же вем Его: и аще реку, яко не вем Его, буду подобен вам ложь: но вем Его и слово Его соблюдаю:
56 Abrahami, ati juaj, ngazëllohej në shpresën që të shihte ditën time; e pa dhe u gëzua”.
Авраам отец ваш рад бы был, дабы видел день Мой: и виде и возрадовася.
57 Judenjtë, pra, i thanë: “Ti ende nuk je pesëdhjetë vjeç dhe e paske parë Abrahamin?”.
Реша убо Иудее к Нему: пятидесят лет не у имаши, и Авраама ли еси видел?
58 Jezusi u tha atyre: “Në të vërtetë, në të vërtetë unë po ju them: para se të kishte lindur Abrahami, unë jam”.
Рече (же) им Иисус: аминь, аминь глаголю вам: прежде даже Авраам не бысть, Аз есмь.
59 Atëherë ata morën gurë, që t’i hidhnin kundër tij; por Jezusi u fsheh dhe doli nga tempulli, duke kaluar midis tyre; dhe kështu u largua.
Взяша убо камение, да вергут Нань: Иисус же скрыся и изыде из церкве, прошед посреде их: и мимохождаше тако.
