Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Entonces Job respondió:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

Ciertamente yo sé que es así. ¿Pero cómo puede un hombre justificarse ante ʼElohim?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Aunque uno quiera disputar con Él, no le podría responder una vez entre 1.000.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Él es sabio de corazón y poderoso en fortaleza. ¿Quién se endureció contra Él y salió ileso?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Arranca las montañas con su furor, y no saben quién las trastornó.

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Sacude la tierra de su lugar y estremece sus columnas.

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Él manda al sol, y no brilla. Coloca sello a las estrellas.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

Él solo extendió el cielo, y camina sobre las olas del mar.

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

Él hizo la Osa, el Orión, las Pléyades y las secretas cámaras del sur.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

Él hace cosas grandiosas, inescrutables, y maravillas incontables.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Ciertamente pasa junto a mí y no lo veo. Si pasa adelante de mí, no lo percibo.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Si Él arrebata, ¿quién lo resistirá? ¿Quién le dirá: Qué haces?

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

ʼElohim no reprime su ira. Bajo Él se abaten los que ayudan a los soberbios.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

¡Cuánto menos yo puedo replicarle, al rebuscar palabras frente a Él!

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

A Él yo, aunque sea recto, no me atrevo a responder. Más bien imploro la clemencia de mi Juez.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Si lo invoco, y Él me responde, no podría creer que me oye.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Porque me quebranta con una tormenta y multiplica mis heridas sin causa.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

No me deja recuperar aliento, mas bien me llena de amarguras.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Si apelo a la fuerza, ¡ciertamente Él es poderoso! Y si acudo al juicio, ¿quién lo convocará?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Si me declaro justo, mi boca me condenará. Aunque sea intachable, Él me declarará perverso.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Soy intachable, sin embargo, no me conozco a mí mismo. Desprecio mi vida.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Todo es una misma cosa. Por tanto digo: Él destruye al intachable y al perverso.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Si el azote mata de repente, Él se burla de la desesperación del inocente.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

La tierra es entregada en manos de los perversos. Él cubre los semblantes de sus jueces. Si no es así, ¿entonces, quién?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Mis días son más veloces que un corredor. Huyeron. No vieron el bien.

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Se deslizaron como botes de junco, como el águila que se lanza sobre su presa.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Si digo: Olvidaré mi queja, mudaré mi semblante y me alegraré,

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

entonces me turban todos mis dolores. Sé que no me tendrás como inocente,

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

y que soy declarado perverso. ¿Para qué entonces me fatigo en vano?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Aunque me lave con agua de nieve, y limpie mis manos con lejía,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

aún me hundirás en el lodo, y mis ropas me repugnarán.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Porque Él no es hombre como yo para que le responda, y vayamos juntos a juicio.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

No hay un árbitro entre nosotros que coloque su mano entre los dos,

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

que quite su vara de sobre mí para que no me espante su terror.

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Entonces yo hablaría y no le temería. Pero yo mismo no estoy en esa condición.