Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Aa hoe ty natoi’ Iobe:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

Toe apotako ty hatò izay: fe aia te ho to añatrefan’ Añahare ondatio?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Naho teo ty nipay hifandietse ama’e, tsy ho toiñe’e indraik’ ami’ty arivo.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Mahihitse añ’Arofo, fatratse an-kaozarañe, ia ty nanjehatse ama’e tsy aman-joy?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Aveve’e o vohitseo, tsy apota’ iareo te avali-hoho’e an-kaviñerañe.

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Akofikofi’e tsy an-toe’e ty tane toy, le mitroetroe o faha’eo;

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Lilie’e tsy hanjirike i àndroy, agobo’e o vasiañeo;

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

Ie avao ty namelatse o likerañeo, naho mandialia o onjan-driakeo;

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

Ie ty nañoreñe i Arktorose naho i Telo-milahatsey, i Bode naho i Koto-kede atimoy.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

Ie i manao halatsàñe tsy onim-biribiriy, raha tsitantane tsy taka-voliliy.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Ie miary amako, tsy ho treako: Naho ihelaña’e tsy ho rendreko.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Ie mandrirotse, ia ty hisebañe. Hanoa’ ia ty hoe, Ino o anoe’oo?

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Tsy hampolin’ Añahare ty haviñera’e; mitsolofìñe ama’e ka o mpañimba’ i Rahabeo.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

Akore arè ty hahatoiñako aze, ty hijoboñe o volañe hitaroñakoo;

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Ndra te to i ahikoy, tsy ho nahatoiñe; ho nihalalieko tretre i Mpizakakoy.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Naho nikanjy raho vaho nanoiñe ahiko re, tsy ho niantofako te nihaoñe’e ty feoko.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Vinonotrobo’e an-tio-bey raho, indrae’e tsy amam-poto’e o ferekoo.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

Tsy hapo’e hikofòke raho, te mone atsafe’e afero;

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Ty amo haozarañeo, Inao! Ie ty Maozatse! Le ty hatò: Ia ty hifamotoañe ama’e?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Naho naniom-batan-draho, ho nanisý ahy ty vavako; ndra t’ie tsy an-kila, ho tsarae’e te mengoke.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Malio tahin-draho, tsy haoñe’ ty troko, ho farieko ty fiaiko;

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Toe raike iaby avao: aa hoe raho: Songa rotsahe’e ty mahity naho ty lo-tsereke.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Naho manjamañe aniany ty angorosy, le kizahe’e ty famoeañ’ay o vañoñeo.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

Ie atolots’an-taña’ o lo-tserekeo ty tane, le takone’e ty lahara’ o mpizakao; aa naho tsy ie, le ia ka?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Masìka te amo mpanao tsikiaviavio o androkoo, mihelañe tsy ahaisahan-kasoa.

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Mitsiritsioke hoe lakam-bezo, hoe tsimalaho mañao-tsindroke.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Aa naho nanao ty hoe raho, handikofako i halalikoy, hapoko ty tareheko lonjetse toy, vaho hisomilake;

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

Ihembañako o fanaintaiñakoo, apotako t’ie tsy ho haha’o;

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Aa kanao atao lo-tsereke raho; ino ty ifanehafako tsy vente’e?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Naho miandro an-dranom-panala, naho kotriñeko an-tsokay o tañakoo;

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

Mbe hagodo’o an-davak’ ao, vaho halaim-bintañe ahy o sikikoo.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Toe tsy ondaty manahak’ ahy re hahatoiñako, t’ie hifañatrek’ an-jaka.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Tsy amam-pañalañalañe ty añivo’ay ao, ze mete ho nanazok’ anay roroe.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Ehe te hasita’e amako i kobai’ey, vaho tsy hampangebahebak’ ahy i fañeveñañe ama’ey;

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Le ho nivolan-draho, vaho tsy ho nianifañe ama’e; fa toe tsy zay ty an-troko ao.