Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Felelt Jób és mondta:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

Valóban tudom, hogy így van; miképpen is igazulhat Istennel szemben a halandó?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Ha kíván pörölni vele, nem felel neki egyre sem ezer közül.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Szívre bölcs, erőre hatalmas! Ki keményítette meg magát ellene és sértetlen maradt?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

A ki hegyeket mozdít el, s nem is tudják, a melyeket felforgatott haragjában;

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

a ki megreszketteti a földet a helyéről, hogy oszlopai megrendülnek;

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

a ki szól a napnak s nem ragyog fel, s a csillagokra pecsétet tesz;

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

kiterjeszti az eget egymagában s lépdel a tenger magaslatain;

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

teremti a gönczölszekerét, az óriont s a fiastyúkot meg a Délnek kamaráit;

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

a ki nagyokat tesz kikutathatatlanúl, csodásokat, úgy hogy számuk sincsen:

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

lám, elvonul mellettem s nem látom, elhalad s nem veszem észre;

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

ha kit elragad, ki utasítaná vissza, ki szólna hozzá mit mívelsz?

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Isten nem fordítja el haragját, alatta legörnyedtek Ráháb segítői;

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

hát még hogy felelnék én neki, választanám szavaimat vele szemben!

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

A ki, ha igazam volna, nem felelnék, az én bírámhoz könyörögnék.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Ha szólítanám s felelne nekem, nem hinném, hogy figyel szavamra.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

A ki viharban rám rohan, hogy sebeimet sokasítsa ok nélkül.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

Nem enged lélegzetet vennem, hanem jóllakat keserűségekkel.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Ha erőn fordul meg: íme a hatalmas, és ha ítéleten: ki idéz meg engem?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Ha igazam volna, szájam ítélne el engem; gáncstalan vagyok, fonákká tesz engem.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Gáncstalan vagyok, nem ismerem lelkemet, megvetem életemet!

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Egyre megy; azért azt mondom: Gáncstalant és gonoszt semmisít ő meg.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Ha hirtelen öl az ostor, az ártatlanok elcsüggedésén gúnyolódik.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

Az ország gonoszok kezébe adatott; bíráinak arczát eltakarja, ha ő nem, ugyan kicsoda?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Napjaim pedig gyorsabbak voltak a futárnál, eliramodtak, nem láttak jót.

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Tovavonultak akár gyékényhajók, mint sas lecsap az étkére.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Ha azt mondtam, hadd felejtem el panaszomat, hagyom abba bánatos arczomat s hadd derülök fel:

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

megfélemedtem mind a fájdalmaimtól, tudtam, hogy nem fogsz engem ártatlannak mondani.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Nekem bűnösnek kell lennem – minek fáradozzam hát hiába?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Ha megmosakodnám hóvízben s lúggal tisztítanám kezeimet:

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

akkor a verembe mártanál engem, hogy megutálnának ruháim.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Mert nem ember ő mint én, bogy felelhetnék neki, hogy együtt mehetnénk be ítéletre.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Nem létezik, ki közöttünk dönt, ki rá tenné kezét mindkettőnkre.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Távolítsa el rólam vesszejét, s rettentése ne ijesszen engem:

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

majd beszélnék s nem félnék tőle, mert nem olyan vagyok én magamban.