Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Et Job prit la parole, et dit:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

Certainement, je sais qu'il en est ainsi; et comment l'homme serait-il juste devant Dieu?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

S'il veut plaider avec lui, il ne lui répondra pas une fois sur mille.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Il est habile en son intelligence, et puissant en sa force: qui lui a résisté et s'en est bien trouvé?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Il transporte les montagnes, et elles ne le savent pas; il les bouleverse en sa fureur;

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Il fait trembler la terre sur sa base, et ses colonnes sont ébranlées.

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Il parle au soleil, et le soleil ne se lève pas; et il met un sceau sur les étoiles.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

Seul, il étend les cieux, et il marche sur les hauteurs de la mer.

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

Il a créé la grande Ourse, l'Orion, et la Pléiade, et les régions cachées du midi.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

Il fait de grandes choses qu'on ne peut sonder, de merveilleuses choses qu'on ne peut compter.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Voici, il passe près de moi, et je ne le vois pas; il passe encore, et je ne l'aperçois pas.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

S'il ravit, qui le lui fera rendre? Qui lui dira: Que fais-tu?

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Dieu ne revient pas sur sa colère; sous lui sont abattus les plus puissants rebelles.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

Combien moins lui pourrais-je répondre, moi, et choisir mes paroles pour lui parler!

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Quand j'aurais raison, je ne lui répondrais pas; je demanderais grâce à mon juge!

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Si je le citais, et qu'il me répondît, je ne croirais pas qu'il voulût écouter ma voix,

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Lui qui fond sur moi dans une tempête, et qui multiplie mes plaies sans motif.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

Il ne me permet point de reprendre haleine; il me rassasie d'amertume.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

S'il est question de force, il dit: “Me voilà! “S'il est question de droit: “Qui m'assigne? “

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Quand même je serais juste, ma bouche me condamnerait; je serais innocent, qu'elle me déclarerait coupable.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Je suis innocent. Je ne me soucie pas de vivre, je ne fais aucun cas de ma vie.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Tout se vaut! C'est pourquoi j'ai dit: Il détruit l'innocent comme l'impie.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Quand un fléau soudain répand la mort, il se rit des épreuves des innocents.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

La terre est livrée aux mains des méchants; il couvre les yeux de ceux qui la jugent. Si ce n'est lui, qui est-ce donc

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Mes jours ont été plus légers qu'un courrier; ils se sont enfuis, sans voir le bonheur;

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Ils ont glissé comme des barques de roseaux, comme l'aigle qui fond sur sa proie.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Si je dis: Je veux oublier ma plainte, quitter mon air triste, et reprendre ma sérénité,

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

Je suis effrayé de toutes mes douleurs: je sais que tu ne me jugeras pas innocent.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Moi, je suis condamné, pourquoi me fatiguer en vain?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Quand je me laverais dans la neige, quand je purifierais mes mains dans la potasse,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

Tu me plongerais dans le fossé, et mes vêtements m'auraient en horreur.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Car il n'est pas un homme comme moi pour que je lui réponde, pour que nous allions ensemble en justice.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Il n'y a pas d'arbitre entre nous, qui pose sa main sur nous deux.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Qu'il ôte sa verge de dessus moi, et que ses terreurs ne me troublent plus!

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Alors je lui parlerai sans crainte; car, dans l'état où je me trouve, je ne suis plus à moi.