Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Then Job answered and said,

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

Of a truth I know that it is so: But how can man be just with God?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

If he be pleased to contend with him, He cannot answer him one of a thousand.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

[He is] wise in heart, and mighty in strength: Who hath hardened himself against him, and prospered?—

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

[Him] that removeth the mountains, and they know it not, When he overturneth them in his anger;

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

That shaketh the earth out of its place, And the pillars thereof tremble;

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

That commandeth the sun, and it riseth not, And sealeth up the stars;

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

That alone stretcheth out the heavens, And treadeth upon the waves of the sea;

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

That maketh the Bear, Orion, and the Pleiades, And the chambers of the south;

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

That doeth great things past finding out, Yea, marvellous things without number.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Lo, he goeth by me, and I see him not: He passeth on also, but I perceive him not.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Behold, he seizeth [the prey], who can hinder him? Who will say unto him, What doest thou?

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

God will not withdraw his anger; The helpers of Rahab do stoop under him.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

How much less shall I answer him, And choose out my words [to reason] with him?

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Whom, though I were righteous, yet would I not answer; I would make supplication to my judge.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

If I had called, and he had answered me, Yet would I not believe that he hearkened unto my voice.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

For he breaketh me with a tempest, And multiplieth my wounds without cause.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

He will not suffer me to take my breath, But filleth me with bitterness.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

If [we speak] of strength, lo, [he is] mighty! And if of justice, Who, [saith he], will summon me?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Though I be righteous, mine own mouth shall condemn me: Though I be perfect, it shall prove me perverse.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

I am perfect; I regard not myself; I despise my life.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

It is all one; therefore I say, He destroyeth the perfect and the wicked.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

If the scourge slay suddenly, He will mock at the trial of the innocent.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

The earth is given into the hand of the wicked; He covereth the faces of the judges thereof: If [it be] not [he], who then is it?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Now my days are swifter than a post: They flee away, they see no good.

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

They are passed away as the swift ships; As the eagle that swoopeth on the prey.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

If I say, I will forget my complaint, I will put off my [sad] countenance, and be of good cheer;

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

I am afraid of all my sorrows, I know that thou wilt not hold me innocent.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

I shall be condemned; Why then do I labor in vain?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

If I wash myself with snow water, And make my hands never so clean;

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

Yet wilt thou plunge me in the ditch, And mine own clothes shall abhor me.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

For he is not a man, as I am, that I should answer him, That we should come together in judgment.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

There is no umpire betwixt us, That might lay his hand upon us both.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Let him take his rod away from me, And let not his terror make me afraid:

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Then would I speak, and not fear him; For I am not so in myself.