Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Men Job svarede og sagde:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

Sandelig, jeg ved, at det er saaledes; og hvorledes skulde et Menneske være retfærdigt for Gud?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Om det har Lyst til at trætte med ham, kan det ikke svare ham til et af tusinde.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Han er viis af Hjerte og stærk af Kraft; hvo forhærdede sig imod ham og havde Fred?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

han, som flytter Bjergene, inden de mærke til det, han, som omkaster dem i sin Vrede;

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

han, som bevæger Jorden fra dens Sted, og dens Piller bæve;

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

han, som taler til Solen, og den gaar ikke op, og som sætter Segl for Stjernerne;

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

han er ene den, som udbreder Himmelen, og som træder paa Havets Bølger;

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

han, som gjorde Bjørnen, Orion, og Syvstjernen og Stjernekamrene imod Syden;

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

han, som gør store Ting, saa de ikke staa til at ransage, og underlige Ting, saa der ikke er Tal derpaa!

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Se, han gaar forbi mig, og jeg ser ham ikke, og han farer frem, og jeg mærker ham ikke.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Se, han griber, hvo kan faa ham til at give igen? hvo vil sige til ham: Hvad gør du?

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Gud kalder ikke sin Vrede tilbage; de, som ville hjælpe den hovmodige, maatte bøje sig under ham.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

Langt mindre skulde jeg kunne svare ham, vælge mine Ord over for ham.

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Thi om jeg end var retfærdig, kunde jeg ikke svare; jeg maatte bede om Naade hos min Dommer.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Om jeg end kaldte, og han svarede mig, da kunde jeg dog ikke tro, at han vilde bøje Øren til min Røst.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Thi han vilde sønderknuse mig med en Storm og gøre mig mange Saar uden Aarsag.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

Han vilde ikke tilstede mig at drage min Aande, men mætte mig med Bitterheder.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Kom det an paa den stærkes Kraft, siger han: „Se her!‟ og kom det an paa Ret: „Hvo stævner mig?‟

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Var jeg end retfærdig, saa skulde dog min Mund dømme mig at have Uret; var jeg end skyldfri, da skulde han dog forvende min Sag.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Jeg er skyldfri, men jeg kender ikke mig selv; jeg foragter mit Liv.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Det kommer ud paa eet! Derfor sagde jeg: Han udrydder den uskyldige med den skyldige.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Dræber Svøben hastelig, da spotter han de uskyldiges Prøvelse.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

Et Land bliver givet i en ugudeligs Haand; han tilhyller dets Dommers Ansigt; gør han det ikke, hvo gør det da?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Og mine Dage have været lettere end en Løber; de flyede bort, de have ikke set det gode.

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

De ere fremfarne som ilende Skibe, som en Ørn, der flyver efter Spise.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Naar jeg siger: Jeg vil glemme min Klage, jeg vil lade mit Ansigts sorrigfulde Mine fare og vederkvæge mig,

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

da maa jeg frygte for alle mine Smerter; jeg ved, at du lader mig ikke være uskyldig.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Jeg skal jo være skyldig! hvorfor skulde jeg da forgæves gøre mig Møje?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Om jeg end toede mig med Snevand og rensede mine Hænder med Sæbe,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

da vilde du dog dyppe mig ned i Pølen, saa mine Klæder vilde væmmes ved mig.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Thi han er ikke en Mand som jeg, at jeg kunde svare ham, at vi kunde møde med hinanden for Dommen.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Der er ingen, som kan skille Trætten ad imellem os, og som kan lægge sin Haand paa os begge.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Han borttage sit Ris fra mig, og hans Rædsel forfærde mig ikke!

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Da vilde jeg tale og ikke frygte for ham; thi jeg er ikke af den Slags, det ved jeg med mig selv.