Jobi 7

1 “A nuk kryen vallë një punë të rëndë njeriu mbi tokë dhe ditët e tij a nuk janë si ditët e një argati?

人生在世，豈不像服兵役﹖人的歲月，豈不像傭工的時日﹖

2 Ashtu si skllavi dëshiron fort hijen dhe ashtu si argati pret mëditjen e tij,

有如奴工切望陰涼，傭工期待工資：

3 kështu edhe mua më ranë muaj fatkeqësie dhe m’u caktuan net me dhembje.

這樣，我也只有承受失意的歲月，為我注定的苦痛長夜。

4 Sa shtrihem, them: “Kur do të ngrihem?”. Por nata është e gjatë dhe jam vazhdimisht i shqetësuar deri në agim.

我臥下時說：「幾時天亮﹖」我起來時又說：「黑夜何時到﹖」我整夜輾轉反側，直到天亮。

5 Mishi im është i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, lëkura ime plasaritet dhe është bërë e pështirë.

我的肉身以蛆蟲與泥皮為衣，我的皮膚破裂流膿。

6 Ditët e mia janë më të shpejta se masuri i një endësi dhe po harxhohen pa shpresë.

我的日月速於織梭，也因無希望而中斷。

7 Kujto që jeta ime është një frymë; syri im nuk do të shohë më të mirën.

請你記住：我的生命無非像一口氣，我的眼再也見不到幸福。

8 Syri i atij që më shikon nuk do të më shohë më; sytë e tu do të jenë mbi mua, por unë nuk do të jem më.

注目於我的，再也見不到我；你的眼看我時、我已不在了。

9 Ashtu si reja davaritet dhe nuk duket më, kështu ai që zbret në Sheol nuk kthehet më; (Sheol h7585)

他去了，好像雲消霧散；下到陰府的，再也不得上來， (Sheol h7585)

10 nuk do të kthehet më në shtëpinë e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njohë më.

不再回家，本鄉也不認識他。

11 Prandaj nuk do ta mbaj gojën të mbyllur do të flas në ankthin e frymës time; do të ankohem në hidhërimin e shpirtit tim.

為此，我不能再閉口不言，我要吐露我心靈的憂愁，陳述我靈魂的苦楚。

12 A jam vallë deti apo një përbindësh i detit që ti më ruan me një roje?

我豈是海洋或海怪﹖你竟派遣警衛把守我。

13 Kur unë them: “Shtrati im do të më japë një lehtësim, shtroja ime do ta zbusë dhembjen time”,

我若想：「我的床榻會寬慰我，我的臥舖會減輕我的痛苦。」

14 ti më tremb me ëndrra dhe më tmerron me vegime;

你就以噩夢擾亂我，以異像驚嚇我。

15 kështu shpirtit tim i parapëlqen të mbytet dhe të vdesë se sa të bëjë këtë jetë.

我的心靈寧願窒息，寧死不願受此苦痛。

16 Unë po shpërbëhem; nuk kam për të jetuar gjithnjë; lërmë të qetë; ditët e mia nuk janë veçse një frymë.

我已筋疲力盡，活不下去。任憑我去罷! 因為我的日月僅是一口氣。

17 Ç’është njeriu që ti ta bësh të madh dhe të kujdesesh për të,

人算什麼，你竟如此顯揚他，將他置諸心頭，

18 dhe ta vizitosh çdo mëngjes duke e vënë në provë në çdo çast?

天天早晨看護他，時刻不斷考察他﹖

19 Kur do ta heqësh shikimin tënd nga unë dhe do të më lësh të përcjell pështymën time?

你到何時纔不注視我，而讓我輕鬆咽一下唾沫﹖

20 Në rast se kam mëkatuar, çfarë të kam bërë ty, o rojtar i njerëzve? Pse më ke bërë objekt të goditjeve të tua, aq sa i jam bërë barrë vetes sime?

監察人者啊! 我犯罪與你何干﹖為何叫我當你的箭靶，使我成為你的重擔﹖

21 Pse nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kapërcen paudhësinë time? Sepse shpejt do të jem pluhur; ti do të më kërkosh, por unë nuk do të jem më”.

為何你不肯容忍我的過錯，寬赦我的罪惡﹖不久我將臥在塵土中，任你尋找我，我已不在了。