Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Entonces Job respondió,

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

“Oh, si mi angustia fuera pesada, ¡y toda mi calamidad puesta en la balanza!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Por ahora sería más pesado que la arena de los mares, por lo que mis palabras han sido precipitadas.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Porque las flechas del Todopoderoso están dentro de mí. Mi espíritu bebe su veneno. Los terrores de Dios se han puesto en marcha contra mí.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

¿El burro salvaje rebuzna cuando tiene hierba? ¿O el buey baja sobre su forraje?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

¿Puede comerse sin sal lo que no tiene sabor? ¿O hay algún sabor en la clara del huevo?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Mi alma se niega a tocarlos. Para mí son como una comida repugnante.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

“Oh, que pueda tener mi petición, que Dios me conceda lo que anhelo,

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

incluso que le gustaría a Dios aplastarme; ¡que soltara la mano y me cortara!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Que siga siendo mi consuelo, sí, déjame exultar en el dolor que no perdona, que no he negado las palabras del Santo.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

¿Cuál es mi fuerza, para que espere? ¿Cuál es mi fin, que debo ser paciente?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

¿Es mi fuerza la de las piedras? ¿O mi carne es de bronce?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

¿No es que no tengo ayuda en mí, que la sabiduría se aleja de mí?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

“Al que está a punto de desfallecer, se le debe mostrar la bondad de su amigo; incluso a quien abandona el temor del Todopoderoso.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mis hermanos han actuado con engaño como un arroyo, como el cauce de los arroyos que pasan;

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

que son negros a causa del hielo, en la que se esconde la nieve.

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

En la estación seca, desaparecen. Cuando hace calor, se consumen fuera de su lugar.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Las caravanas que viajan junto a ellos se alejan. Suben a los desechos y perecen.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Las caravanas de Tema miraban. Las compañías de Saba les esperaban.

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Estaban angustiados porque estaban confiados. Llegaron allí y se confundieron.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Por ahora no eres nada. Ves un terror y tienes miedo.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

¿Acaso he dicho alguna vez: “Dame”? o, “¿Ofrece un regalo para mí de tu sustancia?

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

o “Líbrame de la mano del adversario”. o: “Redímeme de la mano de los opresores”.

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

“Enséñame y callaré. Haz que entienda mi error.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

¡Qué fuertes son las palabras de rectitud! Pero tu reprimenda, ¿qué reprende?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

¿Pretendes reprobar las palabras, ya que los discursos de quien está desesperado son como el viento?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Sí, incluso echarías suertes por los huérfanos, y hacer mercancía de su amigo.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Ahora, pues, complácete en mirarme, porque seguramente no te mentiré en la cara.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Por favor, vuelva. Que no haya injusticia. Sí, regresa de nuevo. Mi causa es justa.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

¿Hay injusticia en mi lengua? ¿Mi gusto no puede discernir las travesuras?