Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Respondió Job y dijo:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

“¡Oh! ¡Si pudiera pesarse mi aflicción, ponerse en balanza toda mi calamidad!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Pesarían más que la arena del mar. Por eso mis palabras son sin moderación.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Pues las saetas del Omnipotente se han clavado en mí, y mi espíritu bebe su veneno; los terrores de Dios me combaten.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

¿Acaso el asno montés rebuzna teniendo hierba? ¿muge el buey si tiene su forraje?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

¿Acaso se puede comer un manjar insípido, sin sal, o gustar el jugo de plantas sin sabor?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Las cosas que mi alma rehúsa tocar, son mi repugnante comida.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

¡Ojalá que se cumpliese mi petición! y que Dios me diera lo que deseo:

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

que quiera Dios acabar conmigo, que soltara su mano para cortarme (la vida).

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Entonces me quedaría al menos este consuelo, —y por eso brincaría de gozo aunque Él me aplasta— que no he traspasado las palabras del Santo.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Pero ¿cuál es mi fuerza para esperar todavía, y cuál mi fin, para tener aún paciencia?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

¿Es acaso mi fuerza la de las piedras; o es de bronce mi carne?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

¿No estoy privado de toda ayuda? ¿No se ha apartado de mí todo auxilio?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

El abatido tiene derecho a la compasión de su amigo, a menos que este abandone el temor del Omnipotente.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mis hermanos son falaces como un arroyo seco, pasan como las aguas torrenciales,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

turbias a causa del hielo y de la nieve que en ellas se oculta;

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

cuando viene el calor desaparecen; a los (primeros) calores su cauce se seca;

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

se pierden en el curso de su camino, se evaporan y perecen.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Las caravanas de Temá van en su busca, suspiran por ellas los mercaderes de Sabá;

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

más su esperanza será frustrada, llegados a ellas quedan defraudados.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Así sois ahora vosotros para mí; os espantáis, viendo mis males.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

¿Acaso os he pedido: “Dadme algo; dejadme participar de vuestros bienes.”

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

O bien: “Libradme del enemigo, salvadme del poder del opresor”?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Enseñadme, y yo callaré; explicadme en qué he errado.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

¡Qué fuerza tienen las palabras rectas! pero ¿a qué viene vuestra censura?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

¿Pensáis acaso en censurar palabras? Las palabras de un desesperado ¿no son como viento?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

¡Oh! vosotros tendéis (un lazo) sobre el huérfano, y caváis (una fosa) a vuestro amigo.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Ahora volveos, por favor, hacia mí, porque (juro) ante vosotros que no voy a mentiros en vuestra cara.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

¡Reparad, os ruego; no seáis injustos! Reflexionad de nuevo, y mi inocencia se hará manifiesta.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

¿Hay acaso en mi lengua iniquidad? ¿Puede mi paladar ya no distinguir la maldad?