Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Da tok Job til orde og sa:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Gid min gremmelse blev veid, og min ulykke samtidig lagt på vekten!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

For nu er den tyngre enn havets sand; derfor var mine ord tankeløse.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

For den Allmektiges piler sitter i mig, og min ånd drikker deres gift; Guds redsler stiller sig op imot mig.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Skriker vel et villesel midt i det grønne gress? Eller brøler en okse foran sitt fôr?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Hvem vil ete det som det ingen smak er i, uten salt? Eller er det smak i eggehvite?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Det byr mig imot å røre ved det; det er for mig som utskjemt mat.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Gid min bønn måtte bli hørt, og Gud vilde opfylle mitt håp!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Og måtte det behage Gud å knuse mig, å slippe løs sin hånd og avskjære min livstråd!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Da hadde jeg ennu en trøst, og jeg skulde springe av glede midt i den skånselløse smerte; for jeg har ikke fornektet den Helliges ord.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Hvad kraft har jeg, så jeg kunde holde ut, og hvad blir enden med mig, så jeg kunde være tålmodig?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Er da min kraft som stenens kraft? Eller er mitt kjøtt av kobber?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Er jeg da ikke aldeles hjelpeløs? Er ikke all utsikt til frelse fratatt mig?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Den ulykkelige burde møte kjærlighet hos sin venn, selv om han opgir frykten for den Allmektige.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Men mine brødre har sviktet som en bekk, som strømmer hvis vann skyller over,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

som er grumset av is, og som det skjuler sig sne i;

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

men på den tid de treffes av solens glød, tørkes de ut; når det blir hett, svinner de bort.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Karavaner som er på veien til dem, bøier av; de drar op i ørkenen og omkommer.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Temas karavaner speidet efter dem, Sjebas reisefølger satte sitt håp til dem;

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

de blev til skamme, fordi de stolte på dem; de kom dit og blev skuffet.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Således er I nu blitt til intet; I ser ulykken og blir redde.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Har jeg vel bedt eder at I skulde gi mig noget eller bruke noget av eders gods til beste for mig,

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

at I skulde frelse mig av fiendens hånd og løskjøpe mig fra voldsmenn?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Lær mig, så skal jeg tie, og vis mig hvori jeg har faret vill!

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Hvor kraftige er ikke rettsindige ord! Men hvad gagn er det i en refselse fra eder?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Tenker I på å refse ord? Ord av en fortvilet mann hører jo vinden til.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Endog om en farløs kunde I kaste lodd og kjøpslå om eders venn.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Men gjør nu så vel å se på mig! Skulde jeg vel ville lyve eder midt op i ansiktet?

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Vend om, la det ikke skje urett! Vend om, jeg har ennu rett i dette.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Er det urett på min tunge, eller skulde min gane ikke merke hvad som er ondt?