Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Nanoiñe amy zao t’Iobe:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Ee te linanja o ha’emberakoo, vaho natrao-fipoke am-balantsy ao o ha’ampohekoo!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Fa ho nandikoatse ty lanja’ ze kila faseñe an-driak’ ao: Aa le nitsoretoke t’ie nivolañe.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Fa amako ao o ana-pale’ i El-Sadaio; inome’ ty troko ty vore’e; miatreatre ahiko o harevendreveñan’ Añahareo.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Mitreñe hao ty borìke ly t’ie amañ’ahetse, ke mirohake hao ty añombe ambone’ i hane’ey?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Ho kamaeñe tsy aman-tsira hao t’ie nàmoñe? mafiry hao ty tapotin’atoly?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Ifoneñan-troko ty hitsopeke; hoe lintseñe t’ie siloke.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Ehe te niazoko i halalikoy; te hatolon’Añahare i salalaekoy,

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

ee te ho non’ Añahare ty handemok’ ahiko, te ho hahà’e ty fità’e hañitoa’e ahy!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Zao ty ho nañohò ahiko; hahavontitirako tsy aman-tretrè ty fanaintaiñañe; te tsy niliereko ty nafè’ i Masiñey.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Aia ty haozarako te hitamà? Inoñe ty ho figadoñako, t’ie hahaliñe?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Haozaram-bato hao ty hafatrarako? Torisike hao ty sandriko?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Hera tsy amako ty fañimbàñe ahiko, ke nasiotse amako ty famotsorañe?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Mañeva ho ferenaiñan-drañe’e ty mpisotry, ndra te napo’e ty fañeveñañe amy El-Sadai.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Manao hakalitahan-torahañe amako o rañekoo, hoe saka misorotombake vaho mimosaoñe,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

ie angonkòña’ i ranon-kavandray, naho am-pietaham-panala.

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Ie matrovoke le mianjiñe, ie faosa vaho mimiañe an-toe’e.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Miolakolak’ am-pañaveloañe iereo, mb’an-kakoahañe mb’eo vaho mimeatse.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Nipaia’ o mpivovotse boak’ i Temào, nitamà’ o mpitavea’ i Sebào.

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Nilonjetse t’ie nahatoky; nitangòke te nipok’eo.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Toe manahake zay nahareo henaneo; oni’ areo ty hekoheko le miriatsandriñe.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Nanao ty hoe vi’raho? Añendeso, ndra, Itambezo am-bokàñe amo vara’ areoo

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Ehe, ampipolitiro am-pitàn-drafelahy, ke: Jebaño am-pità’ o fanalolahio ty fiaiko?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Anaro raho, le hitsiñe; atoro ahy ty nandilarako.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Toe mahasibeke ty saontsy to! Fe inoñe ty ho toiñe’ ty fifanoitoi’areo?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Ke te o reha’oo ro vente’e vaho tioke avao ty lañonam-pamoe’ piaiñe?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Eka, ndra iambotraha’ areo ty bode-rae vaho haletake ty rañetse.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Ehe henteo henaneo, hera mpandañitse añ’atrefa’ areo raho.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Mibalintoàña, le ko mandilatse; Eka mifosera, fa vantañe o ahikoo.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Manan-tahy hao ty lelako? Tsy apota’ ty lañilañiko hao ty hankàñe?