Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Alors Job prit la parole et dit:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Oh! S’il était possible de peser mon affliction, et de mettre toutes ensemble mes calamités dans la balance!...

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Elles seraient plus pesantes que le sable de la mer: voilà pourquoi mes paroles vont jusqu’à la folie.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Car les flèches du Tout-Puissant me transpercent, et mon âme en boit le venin; les terreurs de Dieu sont rangées en bataille contre moi.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Est-ce que l’onagre rugit auprès de l’herbe tendre? Est-ce que le bœuf mugit devant sa pâture?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Comment se nourrir d’un mets fade et sans sel, ou bien trouver du goût au jus d’une herbe insipide?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Ce que mon âme se refuse à toucher, c’est là mon pain, tout couvert de souillures.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Qui me donnera que mon vœu s’accomplisse, et que Dieu réalise mon attente!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Que Dieu daigne me briser, qu’il laisse aller sa main et qu’il tranche mes jours!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Et qu’il me reste du moins cette consolation, que j’en tressaille dans les maux dont il m’accable: de n’avoir jamais transgressé les commandements du Saint!

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Quelle est ma force, pour que j’attende? Quelle est la durée de mes jours, pour que j’aie patience?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Ma force est-elle la force des pierres, et ma chair est-elle d’airain?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Ne suis-je pas dénué de tout secours, et tout espoir de salut ne m’est-il pas enlevé?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Le malheureux a droit à la pitié de son ami, eût-il même abandonné la crainte du Tout-Puissant.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mes frères ont été perfides comme le torrent, comme l’eau des torrents qui s’écoulent.

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Les glaçons en troublent le cours, la neige disparaît dans leurs flots.

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Au temps de la sécheresse, ils s’évanouissent; aux premières chaleurs, leur lit est desséché.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Dans des sentiers divers leurs eaux se perdent, elles s’évaporent dans les airs, et ils tarissent.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Les caravanes de Théma comptaient sur eux; les voyageurs de Saba espéraient en eux;

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

ils sont frustrés dans leur attente; arrivés sur leurs bords, ils restent confondus.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Ainsi vous me manquez à cette heure; à la vue de l’infortune, vous fuyez épouvantés.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Vous ai-je dit: « Donnez-moi quelque chose, faites-moi part de vos biens,

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

délivrez-moi de la main de l’ennemi, arrachez-moi de la main des brigands? »

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Instruisez-moi, et je vous écouterai en silence; faites-moi voir en quoi j’ai failli.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Qu’elles ont de force les paroles équitables! Mais sur quoi tombe votre blâme?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Voulez-vous donc censurer des mots? Les discours échappés au désespoir sont la proie du vent.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Ah! Vous jetez le filet sur un orphelin, vous creusez un piège à votre ami!

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Maintenant, daignez vous retourner vers moi, et vous verrez si je vous mens en face.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Revenez, ne soyez pas injustes; revenez, et mon innocence apparaîtra.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Y a-t-il de l’iniquité sur ma langue, ou bien mon palais ne sait-il pas discerner le mal?