Jobi 6
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
And Job answereth and saith: —
2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,
O that my provocation were thoroughly weighed, And my calamity in balances They would lift up together!
3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.
For now, than the sands of the sea it is heavier, Therefore my words have been rash.
4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.
For arrows of the Mighty [are] with me, Whose poison is drinking up my spirit. Terrors of God array themselves [for] me!
5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?
Brayeth a wild ass over tender grass? Loweth an ox over his provender?
6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?
Eaten is an insipid thing without salt? Is there sense in the drivel of dreams?
7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.
My soul is refusing to touch! They [are] as my sickening food.
8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!
O that my request may come, That God may grant my hope!
9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!
That God would please — and bruise me, Loose His hand and cut me off!
10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.
And yet it is my comfort, (And I exult in pain — He doth not spare, ) That I have not hidden The sayings of the Holy One.
11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?
What [is] my power that I should hope? And what mine end That I should prolong my life?
12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?
Is my strength the strength of stones? Is my flesh brazen?
13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?
Is not my help with me, And substance driven from me?
14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.
To a despiser of his friends [is] shame, And the fear of the Mighty he forsaketh.
15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.
My brethren have deceived as a brook, As a stream of brooks they pass away.
16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,
That are black because of ice, By them doth snow hide itself.
17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.
By the time they are warm they have been cut off, By its being hot they have been Extinguished from their place.
18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.
Turn aside do the paths of their way, They ascend into emptiness, and are lost.
19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,
Passengers of Tema looked expectingly, Travellers of Sheba hoped for them.
20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.
They were ashamed that one hath trusted, They have come unto it and are confounded.
21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.
Surely now ye have become the same! Ye see a downfall, and are afraid.
22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,
Is it because I said, Give to me? And, By your power bribe for me?
23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?
And, Deliver me from the hand of an adversary? And, From the hand of terrible ones ransom me?
24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.
Shew me, and I — I keep silent, And what I have erred, let me understand.
25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?
How powerful have been upright sayings, And what doth reproof from you reprove?
26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?
For reproof — do you reckon words? And for wind — sayings of the desperate.
27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.
Anger on the fatherless ye cause to fall, And are strange to your friend.
28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.
And, now, please, look upon me, Even to your face do I lie?
29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.
Turn back, I pray you, let it not be perverseness, Yea, turn back again — my righteousness [is] in it.
30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.
Is there in my tongue perverseness? Discerneth not my palate desirable things?
