Jobi 6
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Then answered Job, and said,
2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,
Oh that my vexation could be truly weighed, and my calamity; oh that men might lift it up in the balances at once!
3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.
For now it is already heavier than the sand of the sea: therefore are my words confused.
4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.
For the arrows of the Almighty are within me, the poison whereof my spirit drinketh it: the terrors of God set themselves in array against me.
5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?
Doth the wild ass bray over the grass? or loweth the ox over his fodder?
6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?
Is ever tasteless food eaten without salt? or is there any flavor in the white of an egg?
7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.
My soul refuseth to touch them: they are unto me like disgusting food.
8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!
Oh that some one would grant the accomplishment of my request; and that God would grant me the fulfillment of my hope!
9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!
Yea, that it would please God that he might crush me: that he would let loose his hand, and make an end of me!
10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.
Then would this be still my comfort; yea, I would rejoice in my pain while be would not spare: that I have not gainsaid the commands of the Holy One.—
11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?
What is my strength, that I should wait? and what my end, that I should yet longer retain my patience?
12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?
Is the strength of stones my strength? or is my flesh brazen?
13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?
Truly, am I not without my help in me? and is not wise counsel driven far away from me?
14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.
As though I were one who refuseth kindness to his friend, and forsaketh the fear of the Almighty:
15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.
My brothers are treacherous as a brook, like flowing brooks they pass along;
16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,
Which are made turbid by reason of the ice, wherein the snow hideth itself;
17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.
At the time when they feel the warmth, they vanish; when it is hot, they are quenched out of their place.
18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.
The paths of their course wind themselves along; they go in the wilderness and are lost.
19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,
The caravans of Thema look hither, the travelling companies Sheba hope for them;
20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.
But they stand ashamed because they had trusted; they come thither and are made to blush.
21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.
For truly now ye are like such a one: ye see my terrible state and are afraid.
22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,
Have I then ever said, Give me something, and out of your property offer a bribe in my behalf?
23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?
And deliver me from the hand of the adversary? and redeem from the hand of tyrants?
24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.
Teach me, and I will indeed remain silent; and wherein I erred give me to understand.
25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?
How pleasant are straightforward words! but what doth arguing prove?
26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?
Do ye think to reprove words, and [to regard] as wind the speeches of one that is despairing?
27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.
Yea, ye would cast any thing upon the fatherless, and ye would dig a pit against your friend.
28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.
But now, if it please you, turn yourselves toward me, and [say] whether I would lie before your face.
29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.
Reflect again, I pray you, there will be no wrong: yea, reflect once more, my righteousness [will be found] therein.
30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.
Is there any wrong on my tongue? or should my palate not understand [if I spoke] what is iniquitous?
