Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Clama agora! Haverá alguém que te responda? E a qual dos santos te voltarás?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Pois a ira acaba com o louco, e o zelo mata o tolo.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

Eu vi ao louco lançar raízes, porém logo amaldiçoei sua habitação.

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

Seus filhos estarão longe da salvação; na porta são despedaçados, e não há quem os livre.

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

O faminto devora sua colheita, e a tira até dentre os espinhos; e o assaltante traga sua riqueza.

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Porque a aflição não procede do pó da terra, nem a opressão brota do chão.

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

Mas o ser humano nasce para a opressão, assim como as faíscas das brasas se levantam a voar.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Porém eu buscaria a Deus, e a ele confiaria minha causa;

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

[Pois] ele é o que faz coisas grandiosas e incompreensíveis, e inúmeras maravilhas.

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

Ele é o que dá a chuva sobre a face da terra, e envia águas sobre os campos.

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

Ele põe os humildes em lugares altos, para que os sofredores sejam postos em segurança.

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

Ele frustra os planos dos astutos, para que suas mãos nada consigam executar.

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

Ele prende aos sábios em sua própria astúcia; para que o conselho dos perversos seja derrubado.

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

De dia eles se encontram com as trevas, e ao meio-dia andam apalpando como de noite.

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

Porém livra ao necessitado da espada de suas bocas, e da mão do violento.

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

Pois ele é esperança para o necessitado, e a injustiça tapa sua boca.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Eis que bem-aventurado é o homem a quem Deus corrige; portanto não rejeites o castigo do Todo-Poderoso.

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

Pois ele faz a chaga, mas também põe o curativo; ele fere, mas suas mãos curam.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

Em seis angústias ele te livrará, e em sete o mal não te tocará.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

Na fome ele te livrará da morte, e na guerra [livrará] do poder da espada.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

Do açoite da língua estarás encoberto; e não temerás a destruição quando ela vier.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

Tu rirás da destruição e da fome, e não temerás os animais da terra.

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

Pois até com as pedras do campo terás teu pacto, e os animais do campo serão pacíficos contigo.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

E saberás que há paz em tua tenda; e visitarás tua habitação, e não falharás.

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Também saberás que tua semente se multiplicará, e teus descendentes serão como a erva da terra.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

Na velhice virás à sepultura, como o amontoado de trigo que se recolhe a seu tempo.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

Eis que é isto o que temos constatado, e assim é; ouve-o, e pensa nisso tu para teu [bem].