Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Mikoiha arè! ia ty ao t’ie hanoiñe azo! Ia amo masiñeo ty hitoliha’o?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Mañe-doza ami’ty minè ty hasosora’e, zevoñe’ i famarahia’ey ty derendereñe.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

Fa nitreako te nivahatse ty dagola, fe nozoñeko amy zao ty akiba’e.

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

Lavi-pipalirañe o tiri’eo, demoheñe an-dalambey ey, vaho tsy eo ty mpandrombake.

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

Kamae’ o salikoeñeo ty nitatahe’e, tsindrohe’ iereo boak’am-patik’ao; midañadaña amo vara’eo ty kòboñe

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Tsy miboak’ an-debok’ ao ty hasotriañe, naho tsy mitiry an-tane ao ty hankàñe;

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

Fe ampoheke t’indaty te samake manahake ty fionjona’ ty fipitsin’afo.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Zaho ho nipay an’Andrianañahare vaho i Andrianamboatse ty nitaroñako o entakoo—

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

amy Mpanao raha mampañeveñe tsy taka-tsikaraheñey, raha tsitantane tsivatse.

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

I mampahavy orañe an-tane atoy, vaho mañirake rano an-teteke ey;

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

Hampitongoà’e ambone o mirèkeo, le honjonem-b’am-pipalirañe o mandalao.

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

Avorembore’e ty kilili’ o kalitakeo, soa tsy hahapi-draha o taña’eo.

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

Tsepahe’e ami’ty fikitrofa’e o kanteo, vaho misaok’ añe ty fikinià’o mengokeo.

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

Ie manjo ieñe te antoandro, mijimenjimè hoe an-kaleñe te tsipinde-mena.

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

Fe rombahe’e am-pibara am-bava’iareo, ty rarake am-pità’ o maozatseo.

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

Aa le aman-ko tamae’e o rarakeo, fe mampikite-bava ty haratiañe.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Haha t’indaty endahan’ Añahare; le ko tsambolitio’o ty fandilova’ i El-Sadai.

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

Ie mandafa, le bandie’e; mitrabake, le melañe’ o fità’eo.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

Ho haha’e rehe am-peh’ohatse eneñe; Eka, im-pito tsy hipaok’ azo ty hankàñe.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

Ho jebañe’e ami’ty havilasy rehe an-tsan-kerè, naho ami’ty haozara’ i fibaray an-tsàn’aly.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

Harovan-drehe ami’ty fifiaham-pameleke, f’ie tsy ho hembañe te itsatohan-kekoheko.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

Hiankahafa’o ty hankàñe naho ty kerè, le tsy hatahora’o ze bibi’ ty tane toy.

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

Ie hirai-lia amo vato an-tetekeo vaho hiharo-rehak’ ama’o o biby an-kivokeo.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

Ho rendre’o te mierañerañe ty akiba’o, ho tilihe’o ty golobo’o le tsy ho motso ze ama’e ao.

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Ho fohi’o te maro o ana’oo, ho mira ami’ty hatsifotofoto’ o ahetse an-tane atoio o tarira’oo.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

Homb’an-kibori’o ao rehe ami’ty haañon-kaantera’o, manahake ty fitroara’ o toboron’ ampembao an-tsa’e.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

Heheke! fa nitsikarahe’ay, le ie zay. Inao! irendreho, ho ami’ty hasoa’o.