Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Chiama, dunque! Ti risponderà forse qualcuno? E a chi fra i santi ti rivolgerai?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Poiché allo stolto dà morte lo sdegno e la collera fa morire lo sciocco.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

Io ho visto lo stolto metter radici, ma imputridire la sua dimora all'istante.

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

I suoi figli sono lungi dal prosperare, sono oppressi alla porta, senza difensore;

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

l'affamato ne divora la messe e gente assetata ne succhia gli averi.

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Non esce certo dalla polvere la sventura né germoglia dalla terra il dolore,

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

ma è l'uomo che genera pene, come le scintille volano in alto.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Io, invece, mi rivolgerei a Dio e a Dio esporrei la mia causa:

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

a lui, che fa cose grandi e incomprensibili, meraviglie senza numero,

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

che dà la pioggia alla terra e manda le acque sulle campagne.

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

Colloca gli umili in alto e gli afflitti solleva a prosperità;

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

rende vani i pensieri degli scaltri e le loro mani non ne compiono i disegni;

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

coglie di sorpresa i saggi nella loro astuzia e manda in rovina il consiglio degli scaltri.

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

Di giorno incappano nel buio e brancolano in pieno sole come di notte,

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

mentre egli salva dalla loro spada l'oppresso, e il meschino dalla mano del prepotente.

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

C'è speranza per il misero e l'ingiustizia chiude la bocca.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Felice l'uomo, che è corretto da Dio: perciò tu non sdegnare la correzione dell'Onnipotente,

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

perché egli fa la piaga e la fascia, ferisce e la sua mano risana.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

Da sei tribolazioni ti libererà e alla settima non ti toccherà il male;

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

nella carestia ti scamperà dalla morte e in guerra dal colpo della spada;

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

sarai al riparo dal flagello della lingua, né temerai quando giunge la rovina.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

Della rovina e della fame ti riderai né temerai le bestie selvatiche;

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

con le pietre del campo avrai un patto e le bestie selvatiche saranno in pace con te.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

Conoscerai la prosperità della tua tenda, visiterai la tua proprietà e non sarai deluso.

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Vedrai, numerosa, la prole, i tuoi rampolli come l'erba dei prati.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

Te ne andrai alla tomba in piena maturità, come si ammucchia il grano a suo tempo.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

Ecco, questo abbiamo osservato: è così. Ascoltalo e sappilo per tuo bene.