Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Kiálts csak! Van-é, a ki felelne néked? A szentek közül melyikhez fordulsz?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Mert a bolondot boszúság öli meg, az együgyűt pedig buzgóság veszti el.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

Láttam, hogy egy bolond gyökerezni kezdett, de nagy hamar megátkoztam szép hajlékát.

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

Fiai messze estek a szabadulástól: a kapuban megrontatnak, mert nincs, a ki kimentse őket.

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

A mit learatnak néki, az éhező eszi meg, a töviskerítésből is elviszi azt, kincseiket tőrvetők nyelik el.

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Mert nem porból támad a veszedelem s nem földből sarjad a nyomorúság!

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

Hanem nyomorúságra születik az ember, a mint felfelé szállnak a parázs szikrái.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Azért én a Mindenhatóhoz folyamodnám, az Istenre bíznám ügyemet.

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

A ki nagy, végére mehetetlen dolgokat művel, és csudákat, a miknek száma nincsen.

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

A ki esőt ad a földnek színére, és a mezőkre vizet bocsát.

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

Hogy az alázatosokat felmagasztalja, és a gyászolókat szabadulással vidámítsa.

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

A ki semmivé teszi a csalárdok gondolatait, hogy szándékukat kezeik véghez ne vihessék.

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

A ki megfogja a bölcseket az ő csalárdságukban, és a hamisak tanácsát hiábavalóvá teszi.

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

Nappal sötétségre bukkannak, és délben is tapogatva járnak, mint éjszaka.

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

A ki megszabadítja a fegyvertől, az ő szájoktól, és az erősnek kezéből a szegényt;

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

Hogy legyen reménysége a szegénynek, és a hamisság befogja az ő száját.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Ímé, boldog ember az, a kit Isten megdorgál; azért a Mindenhatónak büntetését meg ne utáljad!

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

Mert ő megsebez, de be is kötöz, összezúz, de kezei meg is gyógyítanak.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

Hat bajodból megszabadít, és a hetedikben sem illet a veszedelem téged.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

Az éhínségben megment téged a haláltól, és a háborúban a fegyveres kezektől.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

A nyelvek ostora elől rejtve leszel, és nem kell félned, hogy a pusztulás rád következik.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

A pusztulást és drágaságot neveted, és a fenevadaktól sem félsz.

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

Mert a mezőn való kövekkel is frigyed lesz, és a mezei vad is békességben lesz veled.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

Majd megtudod, hogy békességben lesz a te sátorod, s ha megvizsgálod a te hajlékodat, nem találsz benne hiányt.

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Majd megtudod, hogy a te magod megszaporodik, és a te sarjadékod, mint a mezőn a fű.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

Érett korban térsz a koporsóba, a mint a maga idején takaríttatik be a learatott gabona.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

Ímé ezt kutattuk mi ki, így van ez. Hallgass erre, jegyezd meg magadnak.