Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Crie donc! Y a-t-il quelqu’un qui te réponde? Et vers lequel des saints te tourneras-tu?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Car le chagrin fait mourir le sot, et la jalousie tue le simple.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

J’ai vu le sot s’enraciner, et soudain j’ai maudit sa demeure;

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

Ses fils sont loin de la sûreté, et sont écrasés dans la porte, et il n’y a personne pour délivrer;

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

Sa moisson, l’affamé la mange, et jusque parmi les épines il la prend; et le piège guette son bien.

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Car l’affliction ne sort pas de la poussière, et la misère ne germe pas du sol;

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

Car l’homme est né pour la misère, comme les étincelles volent en haut.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Mais moi je rechercherai Dieu, et devant Dieu je placerai ma cause, –

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

Qui fait de grandes choses qu’on ne peut sonder, des merveilles à ne pouvoir les compter;

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

Qui donne la pluie sur la face de la terre, et envoie des eaux sur la face des campagnes,

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

Plaçant en haut ceux qui sont abaissés; et ceux qui sont en deuil sont élevés au bonheur.

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

Il dissipe les projets des hommes rusés, et leurs mains n’accomplissent pas leurs conseils.

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

Il prend les sages dans leur ruse, et le conseil des astucieux est précipité:

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

De jour, ils rencontrent les ténèbres, et en plein midi ils marchent à tâtons, comme de nuit.

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

Et il sauve le pauvre de l’épée, de leur bouche, et de la main du fort;

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

Et il arrive au chétif ce qu’il espère, et l’iniquité a la bouche fermée.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Voici, bienheureux l’homme que Dieu reprend! Ne méprise donc pas le châtiment du Tout-puissant.

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

Car c’est lui qui fait la plaie et qui la bande; il frappe, et ses mains guérissent.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

En six détresses il te délivrera, et, dans sept, le mal ne t’atteindra pas.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

Dans la famine il te délivrera de la mort, et, dans la guerre, de la puissance de l’épée.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

Tu seras à couvert du fouet de la langue, et tu ne craindras pas le désastre quand il viendra.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

Tu te riras du désastre et de la faim, et tu n’auras pas peur des bêtes de la terre;

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

Car tu auras une alliance avec les pierres des champs, et les bêtes des champs seront en paix avec toi.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

Tu sauras que ta tente est prospère, tu visiteras ta demeure et tu n’y trouveras rien de manque,

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Et tu sauras que ta postérité est nombreuse, et tes rejetons, comme l’herbe de la terre.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

Tu entreras au sépulcre en bonne vieillesse, comme on enlève le tas de gerbes en sa saison.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

Voici, nous avons examiné cela; il en est ainsi. Écoute-le, et sache-le pour toi-même.