Jobi 5
1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?
Pray, call, is there any to answer thee? And unto which of the holy ones dost thou turn?
2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.
For provocation slayeth the perverse, And envy putteth to death the simple,
3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.
I — I have seen the perverse taking root, And I mark his habitation straightway,
4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.
Far are his sons from safety, And they are bruised in the gate, And there is no deliverer.
5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.
Whose harvest the hungry doth eat, And even from the thorns taketh it, And the designing swallowed their wealth.
6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;
For sorrow cometh not forth from the dust, Nor from the ground springeth up misery.
7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.
For man to misery is born, And the sparks go high to fly.
8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,
Yet I — I inquire for God, And for God I give my word,
9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,
Doing great things, and there is no searching. Wonderful, till there is no numbering.
10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;
Who is giving rain on the face of the land, And is sending waters on the out-places.
11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.
To set the low on a high place, And the mourners have been high [in] safety.
12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;
Making void thoughts of the subtile, And their hands do not execute wisdom.
13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.
Capturing the wise in their subtilty, And the counsel of wrestling ones was hastened,
14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;
By day they meet darkness, And as night — they grope at noon.
15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.
And He saveth the wasted from their mouth, And from a strong hand the needy,
16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.
And there is hope to the poor, And perverseness hath shut her mouth.
17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;
Lo, the happiness of mortal man, God doth reprove him: And the chastisement of the Mighty despise not,
18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.
For He doth pain, and He bindeth up, He smiteth, and His hands heal.
19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.
In six distresses He delivereth thee, And in seven evil striketh not on thee.
20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.
In famine He hath redeemed thee from death, And in battle from the hands of the sword.
21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.
When the tongue scourgeth thou art hid, And thou art not afraid of destruction, When it cometh.
22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;
At destruction and at hunger thou mockest, And of the beast of the earth, Thou art not afraid.
23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.
(For with sons of the field [is] thy covenant, And the beast of the field Hath been at peace with thee.)
24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.
And thou hast known that thy tent [is] peace, And inspected thy habitation, and errest not,
25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.
And hast known that numerous [is] Thy seed, And thine offspring as the herb of the earth;
26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.
Thou comest in full age unto the grave, As the going up of a stalk in its season.
27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.
Lo, this — we searched it out — it [is] right, hearken; And thou, know for thyself!
