Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

“Pray, call, is there any to answer you? And to which of the holy ones do you turn?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

For provocation slays the perverse, And envy puts to death the simple,

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

I have seen the perverse taking root, And I mark his habitation straight away,

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

His sons are far from safety, And they are bruised in the gate, And there is no deliverer.

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

Whose harvest the hungry eat, And even take it from the thorns, And the designing swallowed their wealth.

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

For sorrow does not come forth from the dust, Nor does misery spring up from the ground.

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

For man is born to misery, And the sparks go high to fly.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Yet I inquire for God, And for God I give my word,

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

Doing great things, and there is no searching. Wonderful, until there is no numbering.

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

Who is giving rain on the face of the land, And is sending waters on the out-places.

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

To set the low on a high place, And the mourners have been high [in] safety.

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

Making void thoughts of the cunning, And their hands do not execute wisdom.

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

Capturing the wise in their subtlety, And the counsel of wrestling ones was hurried,

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

By day they meet darkness, And as night—they grope at noon.

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

He saves the needy from the sword in their mouth, And from a strong hand,

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

And there is hope for the poor, And perverseness has shut her mouth.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Behold, the blessedness of mortal man, God reproves him: And do not despise the discipline of the Mighty,

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

For He pains, and He binds up, He strikes, and His hands heal.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

In six distresses He delivers you, And in seven evil does not strike on you.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

In famine He has redeemed you from death, And in battle from the hands of the sword.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

When the tongue scourges you are hid, And you are not afraid of destruction, When it comes.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

At destruction and at hunger you mock, And of the beast of the earth, You are not afraid.

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

(For with sons of the field [is] your covenant, And the beast of the field Has been at peace with you.)

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

And you have known that your tent [is] peace, And inspected your habitation, and do not err,

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

And have known that your seed [is] numerous, And your offspring as the herb of the earth;

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

You come in full age to the grave, As the going up of a stalk in its season.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

Behold, this—we searched it out—it [is] right, listen; And you, know for yourself!”