Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Ded zazivlji! Zar će ti se tko odazvat'? Kojem li se svecu misliš sad obratit'?

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Doista, budalu njegov bijes ubija, luđaka će sasvim skončat ljubomora.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

Bezumnika vidjeh kako korijen pušta, al' prokletstvo skoro na kuću mu pade.

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

Njegovi su sinci daleko od spasa, njih nezaštićene na Vratima tlače.

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

Ljetinu njihovu pojedoše gladni, sam Bog ju je njima oteo iz usta, a žedni hlepe za njihovim dobrima.

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Ne, opačina ne izbija iz zemlje, nit' nevolja iz tla može nići sama,

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

nego čovjek rađa muku i nevolju kao što let orlov teži u visinu.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Al' ja bih se ipak Bogu utekao i pred njime stvar bih svoju razložio.

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

Nedokučiva on djela silna stvori, čudesa koja se izbrojit' ne mogu.

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

On kišom rosi po svem licu zemljinu i vodu šalje da nam polja natapa.

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

Da bi ponižene visoko digao, da bi ojađene srećom obdario,

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

redom ruši ono što lukavci smisle, što god započeli, on im izjalovi.

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

On hvata mudre u njihovu lukavstvu, naume spletkara obraća u ništa.

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

Posred bijela dana zapadnu u tamu, pipaju u podne kao usred noći.

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

On iz njinih ralja izbavlja jadnika, iz silničkih ruku diže siromaha.

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

Tako se pokaže nada nevoljniku, i nepravda mora zatvoriti usta.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Da, blago čovjeku koga Bog odbaci! Stoga ti ne prezri karanje Svesilnog!

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

On ranjava, ali i ranu povija, udara i svojom zacjeljuje rukom.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

Iz šest će nevolja tebe izbaviti, ni u sedmoj zlo te dotaknuti neće.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

U gladi, od smrti on će te spasiti, a u ratu, oštru će te otet maču.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

Biču zla jezika uklonit će tebe, ispred otimača bez straha ćeš biti.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

Suši i studeni ti ćeš se smijati i od divljih zvijeri strahovati nećeš.

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

Sklopit' ti ćeš savez s kamenjem na njivi, zvjerad divlja s tobom u miru će biti.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

U šatoru svome mir ćeš uživati, dom svoj kad pohodiš netaknut će stajat.

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Koljeno ćeš svoje gledat' gdje se množi i potomstvo gdje ti kao trava raste.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

U grob ti ćeš leći kada budeš zreo, kao što se žito snosi kad dozori.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

Sve motrismo ovo: istina je živa! zato sve za dobro svoje ti poslušaj.”