Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Khue laeh nang aka doo om nim? U hlangcim taengah na mael ve.

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Aka ang te konoinah loh a ngawn tih hloih loh thatlainah a duek sak.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

Aka ang loh a yung a hlak ka hmuh vaengah a tolkhoeng buengrhuet ka tap.

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

A ca rhoek te khangnah lamloh lakhla tih vongka ah a phop uh vaengah aka huul om pawh.

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

A cangah te bungpong loh a caak pah tih hlinghang lamkah a loh dae a thadueng te tuihal loh a mam pah.

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Laipi lamloh boethae thoeng pawt tih diklai lamloh thakthaenah a poe bal moenih.

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

Tedae hlang he thakthaenah khuiah a sak tih rhaek ca rhoek bangla ding hang.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Tedae kai tah Pathen te ka toem vetih Pathen taengah ni ka dumlai khaw ka hal eh.

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

A len la a saii vaengah khobaerhambae te khenah lek pawh, tae lek pawh.

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

Diklai hman ah khotlan a paek tih lohma li ah tui a hlah.

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

Tlarhoel rhoek te hmuensang ah a khueh tih kopang rhoek te khangnah khuila a hoeptlang.

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

Aka thaai kah kopoek te a phae tih a kut loh lungming cueihnah saii thai pawh.

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

Aka cueih khaw amah kah rhaithinah neh a tuuk tih aka hlang hnuei kah cilsuep he hma paitok.

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

Khothaih ah a hmuep neh hum uh tih khothun ah khoyin bangla a phatuem uh.

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

Khodaeng te amih ka dongkah cunghang lamlong khaw tlungluen kut lamloh a khang.

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

Te dongah tattloel ham ngaiuepnah om dae dumlai loh amah ka a buem.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

Pathen loh a toel hlanghing he a yoethen tih Tlungthang kah thuituennah sit boeh.

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

Amah loh a tloh sak dae a hma te a poi pah tih a kut dongah hoeih uh.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

Citcai parhuk lamloh nang n'huul vetih a parhih ah yoethae loh nang soah m'ben mahpawh.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

Nang te khokha vaengah dueknah lamloh, caemtloek vaengah cunghang kut lamloh n'lat ni.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

Olka dongkah rhuihet lamloh n'thuh vetih rhoelrhanah a pai vaengah na rhih mahpawh.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

Rhoelrhanah khui neh khokha rhamling khuiah na luem vetih diklai mulhing te na rhih mahpawh.

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

Na paipi te khohmuen lungto taengah om vetih kohong mulhing loh nang taengah n'thuung ni.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

Na dap kah rhoepnah te na ming vetih na tolkhoeng na soep vaengah na hmaai mahpawh.

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Na tiingan muep na ming vetih na cadil cahma te khohmuen baelhing bangla om ni.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

A tue vaengkah canghlom a coi bangla na hminkhah vaengah phuel te na paan ni.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

He tah amah la n'khe uh tangloeng he ne. He he hnatun lamtah namah loh namah dongah ming,” a ti nah.