Jobi 4
1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:
Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:
2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?
Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;
Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.
Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.
A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?
Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?
Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.
Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.
Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.
Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.
Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.
Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,
W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.
Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.
A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:
Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?
Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;
Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.
Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.
Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.
Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
