Jobi 4

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

데만 사람 엘리바스가 대답하여 가로되

2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

누가 네게 말하면 네가 염증이 나겠느냐 날지라도 누가 참고 말 하지 아니하겠느냐

3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

전에 네가 여러 사람을 교훈하였고 손이 늘어진 자면 강하게 하였고

4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

넘어져 가는 자를 말로 붙들어 주었고 무릎이 약한 자를 강하게 하였거늘

5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

이제 이 일이 네게 임하매 네가 답답하여 하고 이 일이 네게 당하매 네가 놀라는구나

6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

네 의뢰가 경외함에 있지 아니하냐 네 소망이 네 행위를 완전히 함에 있지 아니하냐

7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

생각하여 보라 죄없이 망한 자가 누구인가 정직한 자의 끊어짐이 어디 있는가

8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

내가 보건대 악을 밭갈고 독을 뿌리는 자는 그대로 거두나니

9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

다 하나님의 입기운에 멸망하고 그 콧김에 사라지느니라

10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

사자의 우는 소리와 사나운 사자의 목소리가 그치고 젊은 사자의 이가 부러지며

11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

늙은 사자는 움킨 것이 없어 죽고 암사자의 새끼는 흩어지느니라

12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

무슨 말씀이 내게 가만히 임하고 그 가는 소리가 내 귀에 들렸었나니

13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

곧 사람이 깊이 잠들 때쯤 하여서니라 내가 그 밤의 이상으로 하여 생각이 번거로울 때에

14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

두려움과 떨림이 내게 이르러서 모든 골절이 흔들렸었느니라

15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

그 때에 영이 내 앞으로 지나매 내 몸에 털이 주뼛하였었느니라

16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

그 영이 서는데 그 형상을 분변치는 못하여도 오직 한 형상이 내 눈앞에 있었느니라 그 때 내가 종용한 중에 목소리를 들으니 이르기를

17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

인생이 어찌 하나님보다 의롭겠느냐 사람이 어찌 그 창조하신 이보다 성결하겠느냐

18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

하나님은 그 종이라도 오히려 믿지 아니하시며 그 사자라도 미련하다 하시나니

19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

하물며 흙 집에 살며 티끌로 터를 삼고 하루살이에게라도 눌려 죽을 자이겠느냐

20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

조석 사이에 멸한바 되며 영원히 망하되 생각하는 자가 없으리라

21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.

장막 줄을 그들에게서 뽑지 아니하겠느냐 그들이 죽나니 지혜가 없느니라