Jobi 4

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Et Eliphaz de Théman répondit et dit:

2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

Tenter de te parler, sera-ce t'être importun? Mais qui pourrait s'empêcher de parler?

3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

Voici, tu redressas beaucoup d'hommes, et fortifias des mains débiles,

4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

ta parole releva ceux qui bronchaient, et tu raffermis les genoux qui pliaient.

5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

Maintenant que ton tour vient, tu faiblis! maintenant que tu es atteint, tu es éperdu!

6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

En ta crainte de Dieu ne te confies-tu pas, et ton espoir n'est-il pas l'innocence de ta vie?

7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

Eh! penses-y! quel innocent a péri, et où les justes ont-ils été détruits?

8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

Ainsi que je l'ai vu, ceux qui cultivent le mal, et sèment la malice, l'ont pour récolte;

9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

au souffle de Dieu ils périssent, et le vent de son courroux les consume;

10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

le cri du lion, et la voix du rugissant, et les dents des lionceaux leur sont ôtés,

11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

le vieux lion périt faute de proie, et les petits de la lionne sont dispersés.

12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

Mais une parole me fut dite à la dérobée, et mon oreille en a saisi le murmure.

13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

Les visions de la nuit agitaient mes pensées, à l'heure où le sommeil accable les humains:

14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

une terreur me saisit avec un tremblement, et le frisson parcourut tous mes os;

15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

et un esprit passa devant mon visage, et sur mon corps mes cheveux se dressèrent;

16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

une figure dont l'air m'est inconnu, s'arrêta en face de mes yeux; il y eut un frémissement, et j'entendis une voix:

17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

« L'homme est-il juste devant Dieu, et le mortel, pur devant son créateur?

18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

Voici, de ses serviteurs Il se défie, et dans ses anges mêmes Il trouve du péché;

19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

que sera-ce donc des habitants de maisons d'argile, dont les fondements posent sur la poudre? Ils sont détruits comme par la teigne,

20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

d'un matin à un soir ils sont mis en pièces; sans qu'on y prenne garde, ils périssent pour toujours;

21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.

leur magnificence ne leur est-elle pas ôtée? Ils meurent, et n'ont pas la sagesse. »